14 augustus
Vanmorgen vroeg om 6u vertrokken we vanuit Wellington richting Namibië. Het begon al goed, we moesten de R45 vinden maar we wisten niet waar we moesten beginnen zoeken. Na een beetje rondrijden zagen we een politie- auto staan… We hebben heel lief de weg gevraagd en hun antwoord was: ‘oh the way to Namibië, follow us, we’ll show you!’ Yepla, goed zo, met dank aan de politie- escorte zaten we direct op het goeie pad!
Na een goeie 600km werd het weer eens tijd om een tankstation te zoeken. We stopten in een klein dorpje (want er was niet veel leven te bespeuren onderweg) en gingen naar de Shell. Daar kregen we volgend antwoord: ‘Sorry, we don’t have unleaded anymore’
Hm probleem, nog 70km tot het laatste Zuid-Afrikaanse dorpje, dit wordt nipt… Maar ons Marie-Louise liet ons niet in de steek (dan nog niet…), ze pufte tot net aan het tankstation en daar kon ze rustig haar buikje weer vullen! Ok, klaar om verder te gaan! Sleutel in het contact, rustig sleutel omdraaien,… NIETS !!! Zelf geen ‘ppprrrttt’ van de motor!!!!
We vroegen hulp van 2 blanke eigenaardige mannen, en ze duwden ons Marie-Louise in het poeptje tot ze terug tot leven kwam. Dit keer was dit het antwoord: ‘there is something wrong with the motor, you can’t turn it off anymore!’ Haha grapjassen, dit is onmogelijk gewoon!!
Soit, we reden enkele straten verder want we gingen hier nog iets eten, dus ons madam parkeerden we langs de weg, we zien wel wat het zal geven!
Na een snelle hap was Mari-Louise weer in topvorm, we verwenden ze dan ook met enkele lieve woordjes! We reden rustig verder tot aan de grens. Daar aangekomen parkeerden we ze terug en gingen onze stempels gaan halen, na veel weg en weer geloop en gepruts en gesukkel lukte het ons toch om alle nodige papieren en stempels bij elkaar te zoeken. Op naar de grenspolitie! Natuurlijk… Marie-Louise had weer geen zin meer… Daar stonden we dan, aan de grens met n auto die niets meer wou doen. We vroegen weer hulp aan enkele sympathieke mannen en die duwden Marie-Louise weer in leven! Jeetje, wat gaan we hier nog allemaal meemaken…
Namibië heeft wel zijn charmes, er loopt 1 grote weg tussen allemaal natuur! Gele grassen en rode gebergten, indrukwekkend het eerste moment, maar langdradig als je 200km aan een stuk hetzelfde ziet op een rechte baan…
We bleven dus zolang mogelijk rijden en weigerden te stoppen. Enkel om te tanken, dan moesten we ze duwen… We kwamen toch veilig aan in Keetmanshoop, een dorpje in Namibie op zo’n 1000km van Kaapstad. We vonden een mooie B&B met zalige bedden!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten