31 augustus
Na het lange wachten in Abu DHabi en de te lange vlucht richting Brussel zijn we veilig terug in ons Belgenlandje aangekomen!
Het was leuk om opgewacht te worden en iedereen terug te zien! Het vertellen en tonen van foto's kon beginnen...
Ik wil jullie nog allemaal bedanken voor het trouw volgen van de blog! Het was zeer aangenaam om geregeld te merken dat er veel mensen de blog volgden!!
Bedankt en hopelijk tot een volgend reisje!!!
31 augustus 2010
30 augustus 2010
Back to Belgium
30 augustus
Vannacht zijn we om 1u30 gestopt met valiezen schikken en wegen, en om 4u30 ging onze wekker al. Want we moesten tegen 6u45 aan de luchthaven in Kaapstad zijn. We ontbeten samen met Elra en Johan, en namen daarna afscheid van Elra. Johan bracht ons naar Kaapstad, we regelden alles en dronken samen nog een koffietje. Toen was het tijd om te gaan.. Niet leuk.. 3 emotionele vrouwen lieten met pijn in het hart goede vrienden achter…
Maar we zien ze zeker nog terug !!!!
De vlucht verliep vlot, we hadden een eerste tussenlanding in Johannesburg om dan door te vliegen tot Abu Dhabi. Het was lang en lastig, maar we zijn veilig in Abu Dhabi aangekomen!! Nu zijn we bezig aan onze marathon om 9u te overleven op de luchthaven! Nele en Annelies liggen vredig te slapen, en we zijn intussen al de volle 3u30 ver… Ole, een derde is al voorbij! Al lijkt de terugreis al een eeuwigheid te duren…
Vannacht zijn we om 1u30 gestopt met valiezen schikken en wegen, en om 4u30 ging onze wekker al. Want we moesten tegen 6u45 aan de luchthaven in Kaapstad zijn. We ontbeten samen met Elra en Johan, en namen daarna afscheid van Elra. Johan bracht ons naar Kaapstad, we regelden alles en dronken samen nog een koffietje. Toen was het tijd om te gaan.. Niet leuk.. 3 emotionele vrouwen lieten met pijn in het hart goede vrienden achter…
Maar we zien ze zeker nog terug !!!!
De vlucht verliep vlot, we hadden een eerste tussenlanding in Johannesburg om dan door te vliegen tot Abu Dhabi. Het was lang en lastig, maar we zijn veilig in Abu Dhabi aangekomen!! Nu zijn we bezig aan onze marathon om 9u te overleven op de luchthaven! Nele en Annelies liggen vredig te slapen, en we zijn intussen al de volle 3u30 ver… Ole, een derde is al voorbij! Al lijkt de terugreis al een eeuwigheid te duren…
Zondags familie-uitstapje
29 augustus
Onze laatste dag hier in Afrika.. en we hebben er allemaal wel n beetje last van..
Johan en Elra namen ons vandaag mee naar Yzerfontein, een klein dorpje aan een prachtig stukje oceaan! Het was een dorpje met voornamelijk vakantiehuisjes. We gingen daar vrienden opzoeken van hen. Het voelde aan als een familie uitstapje, met onze Afrikaanse mama en papa op zondag naar zee om vrienden te bezoeken :-) En het was heerlijk! We kwamen iets voor de middag aan en maakten kennis met Bakkies en Ronnel, opnieuw super vriendelijk en gastvrije mensen !! We begonnen met een koffietje of theetje te drinken en wat te tetteren, want zo hoort het op een zondag! Daarna gingen we een strandwandeling maken, prachtig ongerept strand waar je 36km ver kan stappen! Na een tijdje wandelen keerden de ‘ouders’ terug, ze gingen het vuur aansteken voor de braai van straks, wij mochten nog wat verder stappen en genieten van ons laatste dagje.. Eens we genoeg zeelucht binnenhadden, keerden we terug naar het huisje, het vuur was zo goed als klaar en het vlees kon er op gelegd worden, intussen was de pap, de toast en de salade ook al klaargemaakt. We kregen een glaasje wijn aangeboden en zetten ons buiten in de zon. We werden echt wel rotverwend! We gingen aan tafel en kregen worst, en 3 soorten brochettes, het zijn vleeseters de Zuid-Afrikanen !!! We praten over het leven in Europa en het leven in Afrika, nja…het klonk als muziek in de oren.. de twijfel om terug te keren naar het Belgenlandje groeit…
Na het hoofdgerecht had Elra nog een karnemelk pudding gemaakt, die kregen we geserveerd met een bolletje ijs, amai heerlijk !!!
Voor de 3e dag op rij hadden we gegeten tot we ontploften, en wat helpt er beter dan een wandelingetje gaan maken langs het strand.. Dus we gingen met z’n allen nog kort even tot aan het strand. En we genoten van opnieuw een prachtige roodgloeiende zonsondergang! Onze laatste zonsondergang in Zuid-Afrika.. toch voor deze reis…
Het was een prachtige dag om een onvergetelijke reis af te sluiten!!
Alleen jammer dat we ’s avonds de minder leuke ontdekking deden dat we voor ons bagage 35US$ per kilo moesten bij betalen, teveel om goed te zijn aangezien we meerdere valiezen hadden… Frustratie, want we moesten kleren en souvenirs achterlaten, plezant is anders, maar we bleven er mee lachen en hadden een goeie reden om een fles te kraken! Want ze kon toch niet mee naar huis…
Onze laatste dag hier in Afrika.. en we hebben er allemaal wel n beetje last van..
Johan en Elra namen ons vandaag mee naar Yzerfontein, een klein dorpje aan een prachtig stukje oceaan! Het was een dorpje met voornamelijk vakantiehuisjes. We gingen daar vrienden opzoeken van hen. Het voelde aan als een familie uitstapje, met onze Afrikaanse mama en papa op zondag naar zee om vrienden te bezoeken :-) En het was heerlijk! We kwamen iets voor de middag aan en maakten kennis met Bakkies en Ronnel, opnieuw super vriendelijk en gastvrije mensen !! We begonnen met een koffietje of theetje te drinken en wat te tetteren, want zo hoort het op een zondag! Daarna gingen we een strandwandeling maken, prachtig ongerept strand waar je 36km ver kan stappen! Na een tijdje wandelen keerden de ‘ouders’ terug, ze gingen het vuur aansteken voor de braai van straks, wij mochten nog wat verder stappen en genieten van ons laatste dagje.. Eens we genoeg zeelucht binnenhadden, keerden we terug naar het huisje, het vuur was zo goed als klaar en het vlees kon er op gelegd worden, intussen was de pap, de toast en de salade ook al klaargemaakt. We kregen een glaasje wijn aangeboden en zetten ons buiten in de zon. We werden echt wel rotverwend! We gingen aan tafel en kregen worst, en 3 soorten brochettes, het zijn vleeseters de Zuid-Afrikanen !!! We praten over het leven in Europa en het leven in Afrika, nja…het klonk als muziek in de oren.. de twijfel om terug te keren naar het Belgenlandje groeit…
Na het hoofdgerecht had Elra nog een karnemelk pudding gemaakt, die kregen we geserveerd met een bolletje ijs, amai heerlijk !!!
Voor de 3e dag op rij hadden we gegeten tot we ontploften, en wat helpt er beter dan een wandelingetje gaan maken langs het strand.. Dus we gingen met z’n allen nog kort even tot aan het strand. En we genoten van opnieuw een prachtige roodgloeiende zonsondergang! Onze laatste zonsondergang in Zuid-Afrika.. toch voor deze reis…
Het was een prachtige dag om een onvergetelijke reis af te sluiten!!
Alleen jammer dat we ’s avonds de minder leuke ontdekking deden dat we voor ons bagage 35US$ per kilo moesten bij betalen, teveel om goed te zijn aangezien we meerdere valiezen hadden… Frustratie, want we moesten kleren en souvenirs achterlaten, plezant is anders, maar we bleven er mee lachen en hadden een goeie reden om een fles te kraken! Want ze kon toch niet mee naar huis…
La grande bouffe
28 augustus
Een emotionele dag, want ons Marie-Louise moest terug naar haar baasje… We namen met pijn in het hart afscheid!!
Daarna hadden we een rustig dagje, want zonder auto konden we ook niet echt veel doen… Dus we maken onze valiezen een beetje, we ruimen wat op, we bellen onze kaarten op, we zetten ons op om huiswaarts te keren, …
Om 17u45 hadden we dan afgesproken met Elra en Johan om te gaan eten naar Moyo! Een super gezellig restaurant onder de tenten! Je komt binnen en krijgt een tafel toegewezen, daarna komen ze om je gezicht te ‘schilderen’. Ze maken een fijne tekening op je gezicht, en iedereen loop er zo rond, het brengt wel een extra sfeertje! En dan begon het festijn… We konden borden eten gaan halen aan het buffet, amai zalig! Vis, vlees, groenten, aardappelen, rijst, … Alles wat je maar in gedachten hebt kon je er kiezen, zalig gewoon !! Na dit eerste deel gingen we eens wandelen in de rest van het restaurant. Een prachtige plek buiten met verschillende verdiepingen, grote en kleine tafels, zetels, .. magnifiek gewoon!! DE plaats om te trouwen !!! (laat ook dit n hint zijn). Daarna gingen we terug aan tafel zitten, het leukste deel moest nog komen..dessertbuffet!!!! fruit, Apple crumble, chocoladetaart, chocolademousse, notentaart, kaastaart,… nie normaal !! We aten echt wel tot we erbij neervielen !!! Wat het geheel nog meer charmeerde was de typische Afrikaanse sfeer die er hing. Je had het schilderen op het gezicht, de kledij van de bestellers, maar ook de optredentjes tijdens het eten. Ze dansten, speelden djembee, speelden gitaar en zongen,… Een prachtig restaurant op gebied van eten en sfeer! Zoiets kunnen we ons niet voorstellen! En met het gezelschap van Johan en Elra hadden we opnieuw een onvergetelijke avond beleefd!!
Een emotionele dag, want ons Marie-Louise moest terug naar haar baasje… We namen met pijn in het hart afscheid!!
Daarna hadden we een rustig dagje, want zonder auto konden we ook niet echt veel doen… Dus we maken onze valiezen een beetje, we ruimen wat op, we bellen onze kaarten op, we zetten ons op om huiswaarts te keren, …
Om 17u45 hadden we dan afgesproken met Elra en Johan om te gaan eten naar Moyo! Een super gezellig restaurant onder de tenten! Je komt binnen en krijgt een tafel toegewezen, daarna komen ze om je gezicht te ‘schilderen’. Ze maken een fijne tekening op je gezicht, en iedereen loop er zo rond, het brengt wel een extra sfeertje! En dan begon het festijn… We konden borden eten gaan halen aan het buffet, amai zalig! Vis, vlees, groenten, aardappelen, rijst, … Alles wat je maar in gedachten hebt kon je er kiezen, zalig gewoon !! Na dit eerste deel gingen we eens wandelen in de rest van het restaurant. Een prachtige plek buiten met verschillende verdiepingen, grote en kleine tafels, zetels, .. magnifiek gewoon!! DE plaats om te trouwen !!! (laat ook dit n hint zijn). Daarna gingen we terug aan tafel zitten, het leukste deel moest nog komen..dessertbuffet!!!! fruit, Apple crumble, chocoladetaart, chocolademousse, notentaart, kaastaart,… nie normaal !! We aten echt wel tot we erbij neervielen !!! Wat het geheel nog meer charmeerde was de typische Afrikaanse sfeer die er hing. Je had het schilderen op het gezicht, de kledij van de bestellers, maar ook de optredentjes tijdens het eten. Ze dansten, speelden djembee, speelden gitaar en zongen,… Een prachtig restaurant op gebied van eten en sfeer! Zoiets kunnen we ons niet voorstellen! En met het gezelschap van Johan en Elra hadden we opnieuw een onvergetelijke avond beleefd!!
28 augustus 2010
Levensgenieters
27 augustus
Voorbeeldig als we zijn begonnen we de dag gezond!! Nele en ik gingen deze morgen om 8u een toertje lopen! De zon die aan het opkomen is van achter de bergen en de mist die stilletjes aan het wegsmelten is onderaan de bergen.. Leuk en zeer gezellig om te lopen! We genoten 7km lang van het nog steeds prachtige Arfika!
Daarna borstelden we ons Anneliesje uit haar bedje en ontbeten we met toast, eindelijk opnieuw eetbaar ‘brood’!!
Na een goed ontbijt reden we richting Stellenbosh. Een gezellig stadje midden in de wijnstreek. We deden eerst nog een marktje, maar het ging snel, want we zijn het allemaal beu dat ze aan onze mouw komen trekken omdat we dingen zouden kopen.. Na het marktje liepen we nog wat verder in het dorpje. We vonden een terrasje, ze liggen niet dik, dus we dronken er eentje! Wow een zalig bierglas, uit beleefdheid vraag ik dus, ‘do you sell the glass?’ hm dit was het antwoord: ‘no we can’t sell it, but you can try to steel it…’
Tjah, wat doe je dan…
We besloten ook om iets te eten, goedkoop en lekker! Toen we ons bord op tafel hadden staan passeerden 2 straatkindjes, ze vroegen om eten. Dus we gaven ze een hapje. Met heel veel smaak aten ze het op.
Na het terrasje gingen we op zoek naar Oom Samie se winkel. Een leuk souvenir winkeltje, met vanalles en nog wat! Leuk om te zien en zeer tof van interieur ook!
Aangezien we de champagne vorige keer super lekker vonden, besloten we om naar de proeverij J.C.Le Roux te gaan. Als feministen moesten we deze er wel uitpikken want het was de 1e Zuid-Afrikaanse vrouw die champagne maakte! We gingen voor de sweet tasting, 5 lekkere champagnes die we konden proeven. Lekker lekker!
Met een gezellige mood keerden we terug naar Wellington. Daar hadden Elra en Johan lekker voor ons gekookt. Een snoekje en wat schaapkotteletjes op de braai! En dit met heerlijke groentjes en patatjes in lookboter!!! Mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm!!!! Heerlijk om nog eens zo lekker te kunnen eten !!!
Het was een zeer aangename en gezellige avond!
Boodschap van Nele: mama, als ik thuis glazen en wc-rollen steel, is dat Annelies haar schuld (ze deed ’t natuurlijk wel voor het goede doel e).
Voorbeeldig als we zijn begonnen we de dag gezond!! Nele en ik gingen deze morgen om 8u een toertje lopen! De zon die aan het opkomen is van achter de bergen en de mist die stilletjes aan het wegsmelten is onderaan de bergen.. Leuk en zeer gezellig om te lopen! We genoten 7km lang van het nog steeds prachtige Arfika!
Daarna borstelden we ons Anneliesje uit haar bedje en ontbeten we met toast, eindelijk opnieuw eetbaar ‘brood’!!
Na een goed ontbijt reden we richting Stellenbosh. Een gezellig stadje midden in de wijnstreek. We deden eerst nog een marktje, maar het ging snel, want we zijn het allemaal beu dat ze aan onze mouw komen trekken omdat we dingen zouden kopen.. Na het marktje liepen we nog wat verder in het dorpje. We vonden een terrasje, ze liggen niet dik, dus we dronken er eentje! Wow een zalig bierglas, uit beleefdheid vraag ik dus, ‘do you sell the glass?’ hm dit was het antwoord: ‘no we can’t sell it, but you can try to steel it…’
Tjah, wat doe je dan…
We besloten ook om iets te eten, goedkoop en lekker! Toen we ons bord op tafel hadden staan passeerden 2 straatkindjes, ze vroegen om eten. Dus we gaven ze een hapje. Met heel veel smaak aten ze het op.
Na het terrasje gingen we op zoek naar Oom Samie se winkel. Een leuk souvenir winkeltje, met vanalles en nog wat! Leuk om te zien en zeer tof van interieur ook!
Aangezien we de champagne vorige keer super lekker vonden, besloten we om naar de proeverij J.C.Le Roux te gaan. Als feministen moesten we deze er wel uitpikken want het was de 1e Zuid-Afrikaanse vrouw die champagne maakte! We gingen voor de sweet tasting, 5 lekkere champagnes die we konden proeven. Lekker lekker!
Met een gezellige mood keerden we terug naar Wellington. Daar hadden Elra en Johan lekker voor ons gekookt. Een snoekje en wat schaapkotteletjes op de braai! En dit met heerlijke groentjes en patatjes in lookboter!!! Mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm!!!! Heerlijk om nog eens zo lekker te kunnen eten !!!
Het was een zeer aangename en gezellige avond!
Boodschap van Nele: mama, als ik thuis glazen en wc-rollen steel, is dat Annelies haar schuld (ze deed ’t natuurlijk wel voor het goede doel e).
Cleaning in the rain
26 augustus
Een rustige nacht konden we het niet noemen. Het geluid van de oceaan was zalig, maar het geluid van regenbuien en extreme wind was net iets minder leuk om te horen als je in een tent ligt die je moet gaan opruimen… Omdat we vroeg waren gaan slapen waren we ook vroeg weer wakker, dus we begonnen een gezellig natte en zanderige tent op te ruimen, lekker lekker!
Daarna vertrokken we voor een korte rit naar Langebaan, blijkbaar een stadje die wel de moeite was om te stoppen. We namen opnieuw de rustige weggetjes en genoten van de omgeving. In Langebaan aangekomen, gingen we naar de toeristische dienst. Tjah, het was een stadje waar watersporten en bloemen op de voorgrond stonden, maar met dit slechte weer viel er hier eigenlijk niks te beleven… Wat nu gedaan...
We besloten om nog de laatste 100km door te rijden tot we in Paarl waren, daar gingen we onze zak voor extra bagage kopen en dan konden we terug naar Johan en Elra in Wellington. We hebben bergen moeten verzetten om de shopping mall te vinden, maar na lange tijd vonden we hem toch!
Toen we aankwamen bij Johan en Elra was het weerzien super!! Ze waren blij dat we veilig terecht waren en we moesten ze alles vertellen wat we gezien hadden!
Al snel kwam ook de gastvrijheid van die mensen terug boven. Elra voelde haar slecht omdat ze niet voor ons gekookt had, ze haalde dus soep uit en brood en we moesten er eten :-)
Daarna gingen we uitgeteld maar gelukkig slapen in een intussen toch wel vertrouwde omgeving!
Boodschap van Nele: oh en mama, ook in bloemkool met kaassaus in de oven…
Een rustige nacht konden we het niet noemen. Het geluid van de oceaan was zalig, maar het geluid van regenbuien en extreme wind was net iets minder leuk om te horen als je in een tent ligt die je moet gaan opruimen… Omdat we vroeg waren gaan slapen waren we ook vroeg weer wakker, dus we begonnen een gezellig natte en zanderige tent op te ruimen, lekker lekker!
Daarna vertrokken we voor een korte rit naar Langebaan, blijkbaar een stadje die wel de moeite was om te stoppen. We namen opnieuw de rustige weggetjes en genoten van de omgeving. In Langebaan aangekomen, gingen we naar de toeristische dienst. Tjah, het was een stadje waar watersporten en bloemen op de voorgrond stonden, maar met dit slechte weer viel er hier eigenlijk niks te beleven… Wat nu gedaan...
We besloten om nog de laatste 100km door te rijden tot we in Paarl waren, daar gingen we onze zak voor extra bagage kopen en dan konden we terug naar Johan en Elra in Wellington. We hebben bergen moeten verzetten om de shopping mall te vinden, maar na lange tijd vonden we hem toch!
Toen we aankwamen bij Johan en Elra was het weerzien super!! Ze waren blij dat we veilig terecht waren en we moesten ze alles vertellen wat we gezien hadden!
Al snel kwam ook de gastvrijheid van die mensen terug boven. Elra voelde haar slecht omdat ze niet voor ons gekookt had, ze haalde dus soep uit en brood en we moesten er eten :-)
Daarna gingen we uitgeteld maar gelukkig slapen in een intussen toch wel vertrouwde omgeving!
Boodschap van Nele: oh en mama, ook in bloemkool met kaassaus in de oven…
Sundown at the ocean!
25 augustus
We hadden een rustige dag voor de boeg. We moesten niet echt ver rijden, en het was vooral rijden langs de kust, dus wel gezellig. Johan had ons ook aangeraden om de ‘railway-road’ te nemen, een weggetje naast de spoorweg. Na een beetje zoeken en rondvragen hadden we het gevonden. Het was een zandweggetje, maar wel een verzorgd dus rustig en gezellig om op te rijden! Veel beter dan de lange eentonige ‘grote baan’.
We reden tot Elandsbaai, daar vonden we een goedkope en gezellige camping vlak aan de oceaan! Het was rond 15u toen we er aankwamen en de zon scheen.. Dus tent opzetten, bikini aandoen en richting strand!! Want dit zou de eerste keer zijn in al die tijd dat we in de oceaan zouden zwemmen!! We gingen voorzichtig met de teentjes in het water en ow my god, het was ijskoud!!! Maar dit mocht ons echt niet tegenhouden.. Dus we besloten om te lopen en er gewoon in te duiken.. Ijskoud, maar zalig!!! Het idee was voor ons al voldoende! En de golven waren groot en heerlijk om onverwacht onder te raken, hilarisch!! Toen we nog even op het strand lagen zagen we op een meter of 30 van de kust plots walvissen zwemmen.. Cool want die waren echt wel dicht en wij hadden er net gezwommen…
Maar het werd al snel vrij fris, want er was wel wat wind. Dus we deden onze kleren weer aan en gingen eens naar het dorpje. Tjah Elandsbaai, zeer klein met eigenlijk zo goed als niks.. 2 winkeltjes, een hotel en een liquorstore, voor de rest enkel een paar appartementjes die te koop stonden. Veel viel er hier duidelijk niet te beleven.. Dus we aten een ijsje, en intussen kregen we het geniale idee om een fles wijn en een chipje te kopen en op het strand naar de zonsondergang te gaan kijken.. Zo gezegd, zo gedaan, we gingen naar het strand met n flesje wijn en een chipje. De zonsondergang was weer prachtig! In geen tijd verdween de zon ‘achter’ de zee en was er weer een prachtige oranje hemel te zien. En dit met walvissen in ons zicht! Heerlijk genieten!!!
Daarna gingen we nog iets eten en gingen we slapen, veel te vroeg, want we hebben geen licht als we op een camping slapen..
Boodschap van Nele: mama, weet je waar ik zooooooooooooooo’n zin in heb, in lekkere tiramisu à la mama .
We hadden een rustige dag voor de boeg. We moesten niet echt ver rijden, en het was vooral rijden langs de kust, dus wel gezellig. Johan had ons ook aangeraden om de ‘railway-road’ te nemen, een weggetje naast de spoorweg. Na een beetje zoeken en rondvragen hadden we het gevonden. Het was een zandweggetje, maar wel een verzorgd dus rustig en gezellig om op te rijden! Veel beter dan de lange eentonige ‘grote baan’.
We reden tot Elandsbaai, daar vonden we een goedkope en gezellige camping vlak aan de oceaan! Het was rond 15u toen we er aankwamen en de zon scheen.. Dus tent opzetten, bikini aandoen en richting strand!! Want dit zou de eerste keer zijn in al die tijd dat we in de oceaan zouden zwemmen!! We gingen voorzichtig met de teentjes in het water en ow my god, het was ijskoud!!! Maar dit mocht ons echt niet tegenhouden.. Dus we besloten om te lopen en er gewoon in te duiken.. Ijskoud, maar zalig!!! Het idee was voor ons al voldoende! En de golven waren groot en heerlijk om onverwacht onder te raken, hilarisch!! Toen we nog even op het strand lagen zagen we op een meter of 30 van de kust plots walvissen zwemmen.. Cool want die waren echt wel dicht en wij hadden er net gezwommen…
Maar het werd al snel vrij fris, want er was wel wat wind. Dus we deden onze kleren weer aan en gingen eens naar het dorpje. Tjah Elandsbaai, zeer klein met eigenlijk zo goed als niks.. 2 winkeltjes, een hotel en een liquorstore, voor de rest enkel een paar appartementjes die te koop stonden. Veel viel er hier duidelijk niet te beleven.. Dus we aten een ijsje, en intussen kregen we het geniale idee om een fles wijn en een chipje te kopen en op het strand naar de zonsondergang te gaan kijken.. Zo gezegd, zo gedaan, we gingen naar het strand met n flesje wijn en een chipje. De zonsondergang was weer prachtig! In geen tijd verdween de zon ‘achter’ de zee en was er weer een prachtige oranje hemel te zien. En dit met walvissen in ons zicht! Heerlijk genieten!!!
Daarna gingen we nog iets eten en gingen we slapen, veel te vroeg, want we hebben geen licht als we op een camping slapen..
Boodschap van Nele: mama, weet je waar ik zooooooooooooooo’n zin in heb, in lekkere tiramisu à la mama .
Verwendag
24 augustus
Opstaan in een omgeving als dit, beter kan de dag niet beginnen! We ruimden alles op en keken vooral nog eens goed rond ons, want zoiets zouden we niet meer zien, misschien wel nooit meer…
Dan zetten we onze weg verder richting Ai-Ais, waar we de Hot-springs gingen bezoeken… We kwamen aan in een Spa omgeving, gezellig warm zwembad en allerlei verzorgingen die we konden doen. We verwenden onszelf met n full-body-massage. Maar ze was hard, een beetje te hard.. (dus we zoeken vrijwilligers om te bewijzen dat het beter kan ^^)
Na het genieten van de middag reden we verder door richting Zuid-Afrika. Ons doel was het eerste grote dorpje na de grens. We raakten dit keer met gemak de grens over en waren op geen tijd in Zuid-Afrika. We dachten er net op tijd aan om ons uurwerk terug te verzetten en reden richting Springbok. Op een mooi uur vonden we een slaapplaats. We gingen nog eens wandelen in het mini dorpje en gingen dan iets eten! Een pizza, zodat het snel zou gaan.. dat hoopten we toch. Maar de manier van elektriciteit is hier niet zoals bij ons! Hier moeten ze kracht kopen en via een code ingeven, zo hebben ze elektriciteit in huis. Dus als hun aangekochte hoeveelheid op is, dan zitten ze zonder elektriciteit. En dit was precies het geval op het moment dat onze pizza’s in de oven zaten.. Plots geen elektriciteit meer, tot ze gelukkig nieuwe gingen kopen! Dan konden we genieten van een pizza en verder een rustige avond.
Opstaan in een omgeving als dit, beter kan de dag niet beginnen! We ruimden alles op en keken vooral nog eens goed rond ons, want zoiets zouden we niet meer zien, misschien wel nooit meer…
Dan zetten we onze weg verder richting Ai-Ais, waar we de Hot-springs gingen bezoeken… We kwamen aan in een Spa omgeving, gezellig warm zwembad en allerlei verzorgingen die we konden doen. We verwenden onszelf met n full-body-massage. Maar ze was hard, een beetje te hard.. (dus we zoeken vrijwilligers om te bewijzen dat het beter kan ^^)
Na het genieten van de middag reden we verder door richting Zuid-Afrika. Ons doel was het eerste grote dorpje na de grens. We raakten dit keer met gemak de grens over en waren op geen tijd in Zuid-Afrika. We dachten er net op tijd aan om ons uurwerk terug te verzetten en reden richting Springbok. Op een mooi uur vonden we een slaapplaats. We gingen nog eens wandelen in het mini dorpje en gingen dan iets eten! Een pizza, zodat het snel zou gaan.. dat hoopten we toch. Maar de manier van elektriciteit is hier niet zoals bij ons! Hier moeten ze kracht kopen en via een code ingeven, zo hebben ze elektriciteit in huis. Dus als hun aangekochte hoeveelheid op is, dan zitten ze zonder elektriciteit. En dit was precies het geval op het moment dat onze pizza’s in de oven zaten.. Plots geen elektriciteit meer, tot ze gelukkig nieuwe gingen kopen! Dan konden we genieten van een pizza en verder een rustige avond.
Canyon Lodge
23 augustus
Met een dagje vertraging trokken we vandaag verder naar Fish River Canyon. We konden deze morgen genieten van een heerlijk uitgebreid ontbijt! Zalig want de boterhammen in Namibië zijn katsjoe!
Het eerste stuk was asfaltweg, het tweede was weer strontweggetjes. Onderweg moesten we stoppen om inkopen te doen, uiteraard pruttelde ons Marie-Louise nog eens tegen (het zou geen vrouw zijn anders..). Maar enkele straatkindjes hielpen ons duwen, en achteraf vroegen ze of ze Nele haar appel mochten hebben.. Het was nog een halve appel, vol bruine plekken.. We waren verwonderd van hun vraag en stonden er niet bij stil dat we eigenlijk wel nog appels hadden liggen.. Toen we verder reden zagen we de 2 jongetjes op de stoep zitten, de halve appel lief aan het delen… Het raakte ons. We reden verder met een klein hartje, maar zonder brokken tot aan het viewpoint van Fish River Canyon. We zagen een prachtige uitgedroogde canyon! Super uitgebreid en super mooi! We probeerden nog meer van het park rond de canyon te zien, maar zonder 4x4 was dit echt niet te doen, dus we keerden terug naar de weg richting Ai-Ais om een slaapplaats te zoeken! Terwijl we verder reden, genoten we van een prachtige oranje-rode zonsondergang.
Wat verder, midden in de natuur vonden we een lodge, we vroegen slaapplaats maar van de prijzen vielen we omver… We vroegen dan maar of we onze tent niet mochten opslaan, en we hadden geluk, want ze hadden een Emergency camping. Waaw prachtig, we zetten onze tent op een camping waar niemand was. Midden tussen de bergen in het wondermooie Namibië! Daarbij kregen we ook nog een prachtige sterrenhemel met een heldere, stralende volle maan!
We gingen eten in de lodge voor 175 Rand, maar we kregen magnifiek eten! Een voorgerechtje, hoofdgerecht a volontée en een dessert !! We eten tot we ontploffen!! En dit in een prachtig restaurantje, gezellig sfeertje met een haardvuur in het midden! We genoten met volle teugen!
Om onze avond mooi af te sluiten, maakten we nog een kampvuurtje en genoten we van de prachtige omgeving!
Boodschap van Nele: Mama, als ik geen manieren meer heb als ik terug kom, dan is dat Annelies haar schuld.
Met een dagje vertraging trokken we vandaag verder naar Fish River Canyon. We konden deze morgen genieten van een heerlijk uitgebreid ontbijt! Zalig want de boterhammen in Namibië zijn katsjoe!
Het eerste stuk was asfaltweg, het tweede was weer strontweggetjes. Onderweg moesten we stoppen om inkopen te doen, uiteraard pruttelde ons Marie-Louise nog eens tegen (het zou geen vrouw zijn anders..). Maar enkele straatkindjes hielpen ons duwen, en achteraf vroegen ze of ze Nele haar appel mochten hebben.. Het was nog een halve appel, vol bruine plekken.. We waren verwonderd van hun vraag en stonden er niet bij stil dat we eigenlijk wel nog appels hadden liggen.. Toen we verder reden zagen we de 2 jongetjes op de stoep zitten, de halve appel lief aan het delen… Het raakte ons. We reden verder met een klein hartje, maar zonder brokken tot aan het viewpoint van Fish River Canyon. We zagen een prachtige uitgedroogde canyon! Super uitgebreid en super mooi! We probeerden nog meer van het park rond de canyon te zien, maar zonder 4x4 was dit echt niet te doen, dus we keerden terug naar de weg richting Ai-Ais om een slaapplaats te zoeken! Terwijl we verder reden, genoten we van een prachtige oranje-rode zonsondergang.
Wat verder, midden in de natuur vonden we een lodge, we vroegen slaapplaats maar van de prijzen vielen we omver… We vroegen dan maar of we onze tent niet mochten opslaan, en we hadden geluk, want ze hadden een Emergency camping. Waaw prachtig, we zetten onze tent op een camping waar niemand was. Midden tussen de bergen in het wondermooie Namibië! Daarbij kregen we ook nog een prachtige sterrenhemel met een heldere, stralende volle maan!
We gingen eten in de lodge voor 175 Rand, maar we kregen magnifiek eten! Een voorgerechtje, hoofdgerecht a volontée en een dessert !! We eten tot we ontploffen!! En dit in een prachtig restaurantje, gezellig sfeertje met een haardvuur in het midden! We genoten met volle teugen!
Om onze avond mooi af te sluiten, maakten we nog een kampvuurtje en genoten we van de prachtige omgeving!
Boodschap van Nele: Mama, als ik geen manieren meer heb als ik terug kom, dan is dat Annelies haar schuld.
Op stap met Marie-Louise EN Murphy!
22 augustus
Rond 8u waren we vertrekkensklaar om naar Fish River Canyon te gaan! Ons Marie-Louise start zonder problemen en geraakt moeiteloos de zanderige camping af. Maar later de dag bleek dat we niet alleen Marie-Louise mee hadden, maar dat ook Murphy ergens in onze kofferbak moet gezeten hebben…
We vertrokken terug op de alomgekende zand- en steenweggetjes. Maar aangezien we al snel dooreengeschud waren door extreem hard opgeblazen banden, besloten we om na een groot half uur te stoppen en onze banden een beetje te lossen. We stappen uit en horen een verdachte ‘pppssssssssssssssssssssstttttt’ Ola bingo, onze linkerachterband zat met een lekje! Hupla, alles uit de koffer en we konden eraan beginnen… Maar we hadden met ons geslacht het geluk weer aan onze zijde.. Er stopte een galante man die in geen tijd onze band had vervangen! Marie-Louise was ververst dus we konden weer op pad!
Maar natuurlijk, na nog een kleine 2u rijden klonk het verdacht aan de linker voorkant… Olé, weeral platte band !! Ai ai wat nu gedaan.. Want zoals we Namibië intussen al kennen is er de eerst kilometers (en zeker al de ganse weg die we gedaan hadden) geen dorpje te bespeuren.. Ook de 2e hulplijn, iemand bellen, bleek al snel onmogelijk, want in de bergen is er natuurlijk geen verbinding…Dus gingen Nele en ik op stap om te kijken of we hogerop geen verbinding op onze gsm konden hebben. We zouden alledrie zowieso de eerstvolgende auto, die ons hopelijk zou passeren, doen stoppen! En we hadden geluk, tijdens ons tochtje kwamen we al snel een tegenligger tegen! We zwaaiden erop los maar hij wou niet onmiddellijk stoppen, dus we liepen nog wat achter hem aan, en jawel, het hielp! Een jong Frans koppeltje wou ons helpen, maar hoe natuurlijk… Ze zouden rijden tot in Sesriem (waar wij vandaan kwamen) en daar kijken of ze een takelwagen konden sturen, ze gingen ook bellen naar onze man waar we de auto huurden om te zien of hij iets kon doen voor ons! Goed, zo gezegd zo gedaan, onze lange dag kon beginnen, want in het beste geval moesten we 4-5u wachten!! Aangezien het ook nog eens zondag was, is er natuurlijk een grote kans dat we de nacht hier zouden moeten doorbrengen… We begonnen wat de kaarten, we schreven een beetje, we epileerden wenkbrauwen,..maar de verveling slaat al snel toe! Rond 13u besloot ik (Stien) een beetje te gaan wandelen, in de hoop ooit eens verbinding te hebben met de gsm. Na n kilometer of 2 kreeg ik n sms, de Fransen hadden gebeld naar onze verhuurder en die zou de politie verwittigen om ons de komen ophalen! Er was weer hoop! Intussen was er me ook n jeep voorbij gereden, iets verder draaide hij hem en keerde terug. Hij stopte en vroeg of alles in orde was. Het waren 2 mannen, al lichtjes grijs aan het worden. Ik leg het allemaal uit en mocht instappen, ze brachten me terug naar de auto. Wat een eer, ik zat blijkbaar met de burgemeester van Mariental (160km van onze auto) en iemand van de gemeente in de auto. Dit was hun voorstel: ‘1 iemand van ons ging met hen mee, met de 2 kapotte banden. We gingen samen naar het eerst volgende dorpje op 50km van hier en kochten nieuwe banden. Dan gingen we terug naar hier komen en de auto vermaken zodat we verder konden.’
Hoewel onze mama’s ons al van jongs af aan geleerd hadden om nooit met vreemde mannen mee te gaan, konden we deze kans echt niet laten liggen.. We hadden de keus, ofwel hier weg geraken, ofwel de nacht hier doorbrengen en morgen misschien nog een dag, en nog eentje, en misschien wel nog eentje te moeten blijven staan… (Wat zouden de mama’s het veiligst vinden..?!)
Dus we gingen op het voorstel in, ik stapte terug in de jeep en we vertrokken richting Maltahohe. Nele en Annelies bleven op Marie-Louise passen (of zou het omgekeerd geweest zijn). In Maltahohe aangekomen, stopten we bij een garage, onze ene band kon nog vermaakt worden, de andere was al te kapot en we kregen dus een nieuwe! Wat zou het ons kosten.. Zalig, 464 Rand (ong 65euro) voor alles!! We waren er nog goedkoop vanaf gekomen! Na een half uurtje staan draaien aan de garage tussen allemaal vreemde mannen die niet konden begrijpen dat 3 vrouwen alleen met de auto op reis gingen, keerden we terug naar de rest. Daar aangekomen legden ze ons nieuwe wieltje op, en we konden terug op pad! Maar intussen was het al ongeveer 17u!! Dus hoever gingen we nu nog rijden.. We moesten zowieso de 50km strontbaan nog rijden voor het eerste dorpje, maar we besloten om tot Mariental te rijden, dus 160km en daar iets te zoeken om te slapen!
En jawel, zo gezegd, zo gedaan, zonder verdere ongelukken kwamen we in Mariental terecht! We vonden een B&B en waren doodgelukkig om nog eens in een bed te slapen en een propere douche te hebben! Er lag zelfs een chocolaatje op ons hoofdkussen!!! Wantja, honger hadden we wel! Aangezien we niet wisten hoelang we vast zouden zitten, moesten we een beetje rantsoeneren zodat we toch zeker konden overleven…
Maar je ziet, eind goed al goed, we waren weer een avontuurtje rijker!
Rond 8u waren we vertrekkensklaar om naar Fish River Canyon te gaan! Ons Marie-Louise start zonder problemen en geraakt moeiteloos de zanderige camping af. Maar later de dag bleek dat we niet alleen Marie-Louise mee hadden, maar dat ook Murphy ergens in onze kofferbak moet gezeten hebben…
We vertrokken terug op de alomgekende zand- en steenweggetjes. Maar aangezien we al snel dooreengeschud waren door extreem hard opgeblazen banden, besloten we om na een groot half uur te stoppen en onze banden een beetje te lossen. We stappen uit en horen een verdachte ‘pppssssssssssssssssssssstttttt’ Ola bingo, onze linkerachterband zat met een lekje! Hupla, alles uit de koffer en we konden eraan beginnen… Maar we hadden met ons geslacht het geluk weer aan onze zijde.. Er stopte een galante man die in geen tijd onze band had vervangen! Marie-Louise was ververst dus we konden weer op pad!
Maar natuurlijk, na nog een kleine 2u rijden klonk het verdacht aan de linker voorkant… Olé, weeral platte band !! Ai ai wat nu gedaan.. Want zoals we Namibië intussen al kennen is er de eerst kilometers (en zeker al de ganse weg die we gedaan hadden) geen dorpje te bespeuren.. Ook de 2e hulplijn, iemand bellen, bleek al snel onmogelijk, want in de bergen is er natuurlijk geen verbinding…Dus gingen Nele en ik op stap om te kijken of we hogerop geen verbinding op onze gsm konden hebben. We zouden alledrie zowieso de eerstvolgende auto, die ons hopelijk zou passeren, doen stoppen! En we hadden geluk, tijdens ons tochtje kwamen we al snel een tegenligger tegen! We zwaaiden erop los maar hij wou niet onmiddellijk stoppen, dus we liepen nog wat achter hem aan, en jawel, het hielp! Een jong Frans koppeltje wou ons helpen, maar hoe natuurlijk… Ze zouden rijden tot in Sesriem (waar wij vandaan kwamen) en daar kijken of ze een takelwagen konden sturen, ze gingen ook bellen naar onze man waar we de auto huurden om te zien of hij iets kon doen voor ons! Goed, zo gezegd zo gedaan, onze lange dag kon beginnen, want in het beste geval moesten we 4-5u wachten!! Aangezien het ook nog eens zondag was, is er natuurlijk een grote kans dat we de nacht hier zouden moeten doorbrengen… We begonnen wat de kaarten, we schreven een beetje, we epileerden wenkbrauwen,..maar de verveling slaat al snel toe! Rond 13u besloot ik (Stien) een beetje te gaan wandelen, in de hoop ooit eens verbinding te hebben met de gsm. Na n kilometer of 2 kreeg ik n sms, de Fransen hadden gebeld naar onze verhuurder en die zou de politie verwittigen om ons de komen ophalen! Er was weer hoop! Intussen was er me ook n jeep voorbij gereden, iets verder draaide hij hem en keerde terug. Hij stopte en vroeg of alles in orde was. Het waren 2 mannen, al lichtjes grijs aan het worden. Ik leg het allemaal uit en mocht instappen, ze brachten me terug naar de auto. Wat een eer, ik zat blijkbaar met de burgemeester van Mariental (160km van onze auto) en iemand van de gemeente in de auto. Dit was hun voorstel: ‘1 iemand van ons ging met hen mee, met de 2 kapotte banden. We gingen samen naar het eerst volgende dorpje op 50km van hier en kochten nieuwe banden. Dan gingen we terug naar hier komen en de auto vermaken zodat we verder konden.’
Hoewel onze mama’s ons al van jongs af aan geleerd hadden om nooit met vreemde mannen mee te gaan, konden we deze kans echt niet laten liggen.. We hadden de keus, ofwel hier weg geraken, ofwel de nacht hier doorbrengen en morgen misschien nog een dag, en nog eentje, en misschien wel nog eentje te moeten blijven staan… (Wat zouden de mama’s het veiligst vinden..?!)
Dus we gingen op het voorstel in, ik stapte terug in de jeep en we vertrokken richting Maltahohe. Nele en Annelies bleven op Marie-Louise passen (of zou het omgekeerd geweest zijn). In Maltahohe aangekomen, stopten we bij een garage, onze ene band kon nog vermaakt worden, de andere was al te kapot en we kregen dus een nieuwe! Wat zou het ons kosten.. Zalig, 464 Rand (ong 65euro) voor alles!! We waren er nog goedkoop vanaf gekomen! Na een half uurtje staan draaien aan de garage tussen allemaal vreemde mannen die niet konden begrijpen dat 3 vrouwen alleen met de auto op reis gingen, keerden we terug naar de rest. Daar aangekomen legden ze ons nieuwe wieltje op, en we konden terug op pad! Maar intussen was het al ongeveer 17u!! Dus hoever gingen we nu nog rijden.. We moesten zowieso de 50km strontbaan nog rijden voor het eerste dorpje, maar we besloten om tot Mariental te rijden, dus 160km en daar iets te zoeken om te slapen!
En jawel, zo gezegd, zo gedaan, zonder verdere ongelukken kwamen we in Mariental terecht! We vonden een B&B en waren doodgelukkig om nog eens in een bed te slapen en een propere douche te hebben! Er lag zelfs een chocolaatje op ons hoofdkussen!!! Wantja, honger hadden we wel! Aangezien we niet wisten hoelang we vast zouden zitten, moesten we een beetje rantsoeneren zodat we toch zeker konden overleven…
Maar je ziet, eind goed al goed, we waren weer een avontuurtje rijker!
Red Dunes
21 augustus
Vroeg dag, want om 5u15 moesten we op pad zijn! We waren niet de eerste, want moesten onze banden laten oppompen na het zandaccidentje. Maar we waren wel bij de eersten in Sossusvlei bij Dune45. Het is de meest gefotografeerde duin van het gebied, dit vooral omdat je er op kan wandelen en mensen uiteraard graag een foto’tje nemen van zichzelf op de duin. Ze werd ook door bijna iedereen opgewandeld omdat ze niet zo hoog is. Uiteraard stapten we er op en namen ook enkele foto’s!
We reden verder in het gebied en passeerden allemaal prachtig rode duinen! Het was mistig weer, en dus ook nu zijn de foto’s lang niet zo mooi als de werkelijkheid! We reden tot het punt waar je enkel met de 4x4 doorkon. We parkeerden ons Marie-Louise en gingen de 5km richting Death Vlei te voet verder ipv met de 4x4!!! We waren niet slim want we namen niks van eten of drinken meer, maar goed, terugkeren was geen optie meer. We passeerden Big Daddy en Big Mammy, Big Daddy was de hoogste duin uit de streek. Was er daar een uitdaging aan het lachen… Eerst en vooral stapten we verder tot het eindpunt, zodat we Death Vlei konden zien. We klauterden over enkele kleinere duintjes en zagen dan voor ons, omgeven door rode duinen, een wit stenen oppervlak met allemaal dode bomen. Magnifiek om te zien!!
Achter dit prachtig platform lag Big Daddy nog steeds te lachen. Nele en Annelies zagen het niet zitten om hem op te gaan, maar ik kon dit echt niet laten passeren. We spraken dus af aan de auto. Het was snikheet en steil omhoog, maar Big Daddy moest verslaan worden! Na een harde tocht was de opluchting extreem hoog bij het bereiken van de top! En het zicht vanop de hoogste duin… WAAAW geen woorden voor!!! Gewoonweg formidabel, fabelachtig, onvergetelijk!! Zoals zoveel hier in Afrika…
Na de 5km terugtocht die we ook nog moesten doen voor we aan de auto kwamen, gingen we naar de camping iets kleins eten. Wat Ouma’s, n stuk fruit en een magnum later, sprongen we de auto terug in om naar Sesriem Canyon te gaan. 30000 jaar geleden stroomde er nog water door waardoor hij gevormd was, nu staat hij droog. We gingen dus naar beneden en verkenden hem een beetje. De vele rotsen en gaten deden het kind in ons boven komen.. We klimmen overal op waar we maar kunnen en nemen de domste foto’s eerst. We amuseerden ons en genoten van de streek. Vuil en tevreden keerden we terug naar de camping en genoten weer van een warme douche!
De dag is intussen al lang, dus we aten net iets, schrijven nog wat en kruipen straks vroeg ons bedje in.
Morgen gaat de tocht verder, op naar Fish River Canyon!
Vroeg dag, want om 5u15 moesten we op pad zijn! We waren niet de eerste, want moesten onze banden laten oppompen na het zandaccidentje. Maar we waren wel bij de eersten in Sossusvlei bij Dune45. Het is de meest gefotografeerde duin van het gebied, dit vooral omdat je er op kan wandelen en mensen uiteraard graag een foto’tje nemen van zichzelf op de duin. Ze werd ook door bijna iedereen opgewandeld omdat ze niet zo hoog is. Uiteraard stapten we er op en namen ook enkele foto’s!
We reden verder in het gebied en passeerden allemaal prachtig rode duinen! Het was mistig weer, en dus ook nu zijn de foto’s lang niet zo mooi als de werkelijkheid! We reden tot het punt waar je enkel met de 4x4 doorkon. We parkeerden ons Marie-Louise en gingen de 5km richting Death Vlei te voet verder ipv met de 4x4!!! We waren niet slim want we namen niks van eten of drinken meer, maar goed, terugkeren was geen optie meer. We passeerden Big Daddy en Big Mammy, Big Daddy was de hoogste duin uit de streek. Was er daar een uitdaging aan het lachen… Eerst en vooral stapten we verder tot het eindpunt, zodat we Death Vlei konden zien. We klauterden over enkele kleinere duintjes en zagen dan voor ons, omgeven door rode duinen, een wit stenen oppervlak met allemaal dode bomen. Magnifiek om te zien!!
Achter dit prachtig platform lag Big Daddy nog steeds te lachen. Nele en Annelies zagen het niet zitten om hem op te gaan, maar ik kon dit echt niet laten passeren. We spraken dus af aan de auto. Het was snikheet en steil omhoog, maar Big Daddy moest verslaan worden! Na een harde tocht was de opluchting extreem hoog bij het bereiken van de top! En het zicht vanop de hoogste duin… WAAAW geen woorden voor!!! Gewoonweg formidabel, fabelachtig, onvergetelijk!! Zoals zoveel hier in Afrika…
Na de 5km terugtocht die we ook nog moesten doen voor we aan de auto kwamen, gingen we naar de camping iets kleins eten. Wat Ouma’s, n stuk fruit en een magnum later, sprongen we de auto terug in om naar Sesriem Canyon te gaan. 30000 jaar geleden stroomde er nog water door waardoor hij gevormd was, nu staat hij droog. We gingen dus naar beneden en verkenden hem een beetje. De vele rotsen en gaten deden het kind in ons boven komen.. We klimmen overal op waar we maar kunnen en nemen de domste foto’s eerst. We amuseerden ons en genoten van de streek. Vuil en tevreden keerden we terug naar de camping en genoten weer van een warme douche!
De dag is intussen al lang, dus we aten net iets, schrijven nog wat en kruipen straks vroeg ons bedje in.
Morgen gaat de tocht verder, op naar Fish River Canyon!
Sesriem
20 augustus
De weg van Swakopmund naar Sesriem was iets van een 450km, Marie-Louise liet ons, behalve 1 keer, niet in de steek. De weg begon met een asfaltweg tussen oceaan en woestijn, zeer mooi. Als uit het niets stopte de asfalt plots en kregen we n aardeweggetje. Zoals de natuur geregeld veranderde, zo veranderde ook de aarde geregeld in steenbrokken, maar we haalden het met ons madam! De natuur was prachtig, zoals ze omschrijven in de boeken over Namibië. De zandgebieden gingen over in rots-achtig gebied. Na het rotsachtig gebied kregen we schilderachtige gebergtes, gele stroken, grijs-groene stroken, rode stroken, … te moeilijk om te omschrijven hoe mooi het was! Ook foto’s kunnen de prachtige natuur van Namibië niet weergeven!
Kort na de middag kwamen we aan in Sesriem, een dorpje met een campsite, een winkeltje met enkel wat basic-food, een restaurantje met n bar, een tankstation, en enkele huisjes. Het is nog geen 100m² groot.. Best wel schattig. Maar we zijn hier niet voor het dorpje, we zijn hier voor de rode duinen in Sossusvlei!
We rijden de campsite binnen, allemaal zand. Ons Marie-Louise bleef uiteraard eens steken in het diepe zand! Maar gelukkig kwamen er ons al snel enkele jonge beach-boys uit de nood helpen! Toch wel handig om geen man mee te hebben… Veilig op ons plekje aangekomen slaan we onze tent op en maken voor de eerste keer een plonsje!! Zalig weertje was het, maar ijskoud water! Daarna namen we een, oh jawel, warme douche! Het was luxe… We aten iets en gingen dan vroeg slapen. Want om morgen als eerste aan Dune45 te zijn, moesten we om 4u30 opstaan!
De weg van Swakopmund naar Sesriem was iets van een 450km, Marie-Louise liet ons, behalve 1 keer, niet in de steek. De weg begon met een asfaltweg tussen oceaan en woestijn, zeer mooi. Als uit het niets stopte de asfalt plots en kregen we n aardeweggetje. Zoals de natuur geregeld veranderde, zo veranderde ook de aarde geregeld in steenbrokken, maar we haalden het met ons madam! De natuur was prachtig, zoals ze omschrijven in de boeken over Namibië. De zandgebieden gingen over in rots-achtig gebied. Na het rotsachtig gebied kregen we schilderachtige gebergtes, gele stroken, grijs-groene stroken, rode stroken, … te moeilijk om te omschrijven hoe mooi het was! Ook foto’s kunnen de prachtige natuur van Namibië niet weergeven!
Kort na de middag kwamen we aan in Sesriem, een dorpje met een campsite, een winkeltje met enkel wat basic-food, een restaurantje met n bar, een tankstation, en enkele huisjes. Het is nog geen 100m² groot.. Best wel schattig. Maar we zijn hier niet voor het dorpje, we zijn hier voor de rode duinen in Sossusvlei!
We rijden de campsite binnen, allemaal zand. Ons Marie-Louise bleef uiteraard eens steken in het diepe zand! Maar gelukkig kwamen er ons al snel enkele jonge beach-boys uit de nood helpen! Toch wel handig om geen man mee te hebben… Veilig op ons plekje aangekomen slaan we onze tent op en maken voor de eerste keer een plonsje!! Zalig weertje was het, maar ijskoud water! Daarna namen we een, oh jawel, warme douche! Het was luxe… We aten iets en gingen dan vroeg slapen. Want om morgen als eerste aan Dune45 te zijn, moesten we om 4u30 opstaan!
19 augustus 2010
Sandboarding
19 augustus
De ochtend begon mistig en winderig maar dit kon ons niet schelen. Annelies en ik (Stien) zouden vandaag Sandboarden in de woestijn, Nele was fotografe van dienst! We reden terug de woestijn in en kregen wat uitleg over Sandboarden. Daarna moesten we uiteraard bovenop de zandbergen klauteren voor we er konden af boarden. Geen kattepis met die noordenwind hier !!! Maar we haalden het!! We deden aan stand-up boarden en we mochten ook eens ligboarden. We genoten terug van de mooie woestijn en hebben ook redelijk wat zand kunnen proeven! Na een voldane ochtend kregen we een lunch en een fris pintje en keerden we terug. Als zandmannetjes sprongen we onze koude douche in… verfrissend..
We deden vanmiddag grote inkopen, want morgen rijden we terug meer naar het zuiden van Namibië, maar daar is er weinig om eten te kopen naar het schijnt.
Straks gaan we eten in Tiger Beef, een aanrader volgens onze nieuwe vriendin uit Windhoek. En als ze ons eten aanraden, tjah, dan moeten we dat toch wel testen…
De ochtend begon mistig en winderig maar dit kon ons niet schelen. Annelies en ik (Stien) zouden vandaag Sandboarden in de woestijn, Nele was fotografe van dienst! We reden terug de woestijn in en kregen wat uitleg over Sandboarden. Daarna moesten we uiteraard bovenop de zandbergen klauteren voor we er konden af boarden. Geen kattepis met die noordenwind hier !!! Maar we haalden het!! We deden aan stand-up boarden en we mochten ook eens ligboarden. We genoten terug van de mooie woestijn en hebben ook redelijk wat zand kunnen proeven! Na een voldane ochtend kregen we een lunch en een fris pintje en keerden we terug. Als zandmannetjes sprongen we onze koude douche in… verfrissend..
We deden vanmiddag grote inkopen, want morgen rijden we terug meer naar het zuiden van Namibië, maar daar is er weinig om eten te kopen naar het schijnt.
Straks gaan we eten in Tiger Beef, een aanrader volgens onze nieuwe vriendin uit Windhoek. En als ze ons eten aanraden, tjah, dan moeten we dat toch wel testen…
Quadbiking
18 augustus
De ochtend had meer te bieden dan onze vorige avond, we gingen Quadrijden in de woestijn!!
We moesten om 10u aan de toeristische dienst zijn, maar blijkbaar was er iets fout gelopen met onze klokken want wij dachten dat we om 9u45 daar waren maar het bleek al 10u45 te zijn… Zeer vreemd!
Onze gidsen waren al terug weg, maar na een telefoontje gingen ze ons onmiddellijk komen halen. We reden richting Walvisbay, een weg met aan je rechterzijde de oceaan en aan je linkerzijde de woestijn, prachtig!!! We stopten ergens onderweg en kregen elk een helm, en bril en een quad toegewezen. Yepla, motor aan, op de quad gaan zitten en gas geven!! Amai, wonderbaarlijk!! De woestijn is echt een ongerept stuk natuur! Zand zand en zand! Maar wel zeer mooi en leuk om erdoor te rijden met een quad! Een zeer aangename ervaring!!!
En wie dacht dat er enkel normaal zand (oranje-geel en niet wit) in de woestijn was, zit ernaast. We zagen geregeld grote zwarte vlekken zand, dit bleken allemaal korrels ijzer te zijn. Onze gids bewijsde het door er met een magneet over de passeren, zalig!
We genoten niet alleen van het quadrijden, maar kregen er ook een prachtig stukje natuur bij om van te genieten!!
In de namiddag gingen we Walvis Bay eens bezoeken. We reden een 30km en kwamen daar aan. Hm, niets te beleven.. Geen kat te zien op het strand, een doodse boel. We dronken dan maar iets in een bar die met palen in de oceaan stond!
Daarna kwamen we terug naar Swakopmund om iets te eten. De avond sloten we af met een glas champagne, er moest iets gevierd worden!! De deze (Stien) heeft een appartementje!! Joepiejuij!!!!! We kwamen in n gezellige bar terecht met goeie muziek. Er kwam wat jong volk binnen en we haalden ons Afrikaans ritme boven!
De ochtend had meer te bieden dan onze vorige avond, we gingen Quadrijden in de woestijn!!
We moesten om 10u aan de toeristische dienst zijn, maar blijkbaar was er iets fout gelopen met onze klokken want wij dachten dat we om 9u45 daar waren maar het bleek al 10u45 te zijn… Zeer vreemd!
Onze gidsen waren al terug weg, maar na een telefoontje gingen ze ons onmiddellijk komen halen. We reden richting Walvisbay, een weg met aan je rechterzijde de oceaan en aan je linkerzijde de woestijn, prachtig!!! We stopten ergens onderweg en kregen elk een helm, en bril en een quad toegewezen. Yepla, motor aan, op de quad gaan zitten en gas geven!! Amai, wonderbaarlijk!! De woestijn is echt een ongerept stuk natuur! Zand zand en zand! Maar wel zeer mooi en leuk om erdoor te rijden met een quad! Een zeer aangename ervaring!!!
En wie dacht dat er enkel normaal zand (oranje-geel en niet wit) in de woestijn was, zit ernaast. We zagen geregeld grote zwarte vlekken zand, dit bleken allemaal korrels ijzer te zijn. Onze gids bewijsde het door er met een magneet over de passeren, zalig!
We genoten niet alleen van het quadrijden, maar kregen er ook een prachtig stukje natuur bij om van te genieten!!
In de namiddag gingen we Walvis Bay eens bezoeken. We reden een 30km en kwamen daar aan. Hm, niets te beleven.. Geen kat te zien op het strand, een doodse boel. We dronken dan maar iets in een bar die met palen in de oceaan stond!
Daarna kwamen we terug naar Swakopmund om iets te eten. De avond sloten we af met een glas champagne, er moest iets gevierd worden!! De deze (Stien) heeft een appartementje!! Joepiejuij!!!!! We kwamen in n gezellige bar terecht met goeie muziek. Er kwam wat jong volk binnen en we haalden ons Afrikaans ritme boven!
Swakopmund
17 augustus
Vandaag staat onze rit van 350km naar Swakopmund op het programma. Onze Marie-Louise had wat tijd nodig, maar na enkele keren falen is het haar toch gelukt om de motor in gang te krijgen!
We kwamen veilig rond de middag aan in Swakopmund. Het is een kustdorpje met charme. Klein maar wel gezellig! We wandelden naar de toeristische dienst en boekten wat activiteiten voor de komende dagen! Daarna gingen we wat op het strand wandelen.
We vonden een ‘camping’ voor 20 ND (ong 2euro) per persoon per nacht! Maar al snel werd duidelijk waarom, vuil sanitair en geen warm water. Maar goed, het einde van de reis is in zicht en dus ook het einde van ons budget, dus we gaan er gewoon voor!
Om de avond af te sluiten, gingen we eventjes op internet, daar deden we een minder leuke ontdekking.. We landen 31 augustus blijkbaar maar om 14u20 ipv 7u55 (wat we in gedachten hadden) en moeten 9u (de ganse nacht!!!!) in Abu Dhabi zitten wachten… De frustratie liep hoog op! We liepen al vloekend richting tent. Om onze frustratie kwijt te raken kropen we in de auto, we riepen en vloekten en begonnen zelf sinterklaas liedjes te zingen!! Alsof het nog niet erg genoeg was, haalden we ook alle Anne-klassiekers terug boven, maar we hebben geen radio in de auto dus we zongen alles live! We maakten verschillende versies, de normale, dan eens elk om beurt een woord, dan eens in duetjes, …
Om de frustratie nog meer kwijt te raken begonnen Nele en Annelies al mijn vlechten eruit te sleuren…
Na een lange vermoeiende avond kropen we in ons tentje..
Vandaag staat onze rit van 350km naar Swakopmund op het programma. Onze Marie-Louise had wat tijd nodig, maar na enkele keren falen is het haar toch gelukt om de motor in gang te krijgen!
We kwamen veilig rond de middag aan in Swakopmund. Het is een kustdorpje met charme. Klein maar wel gezellig! We wandelden naar de toeristische dienst en boekten wat activiteiten voor de komende dagen! Daarna gingen we wat op het strand wandelen.
We vonden een ‘camping’ voor 20 ND (ong 2euro) per persoon per nacht! Maar al snel werd duidelijk waarom, vuil sanitair en geen warm water. Maar goed, het einde van de reis is in zicht en dus ook het einde van ons budget, dus we gaan er gewoon voor!
Om de avond af te sluiten, gingen we eventjes op internet, daar deden we een minder leuke ontdekking.. We landen 31 augustus blijkbaar maar om 14u20 ipv 7u55 (wat we in gedachten hadden) en moeten 9u (de ganse nacht!!!!) in Abu Dhabi zitten wachten… De frustratie liep hoog op! We liepen al vloekend richting tent. Om onze frustratie kwijt te raken kropen we in de auto, we riepen en vloekten en begonnen zelf sinterklaas liedjes te zingen!! Alsof het nog niet erg genoeg was, haalden we ook alle Anne-klassiekers terug boven, maar we hebben geen radio in de auto dus we zongen alles live! We maakten verschillende versies, de normale, dan eens elk om beurt een woord, dan eens in duetjes, …
Om de frustratie nog meer kwijt te raken begonnen Nele en Annelies al mijn vlechten eruit te sleuren…
Na een lange vermoeiende avond kropen we in ons tentje..
Windhoek
16 augustus
Wat een nacht! Koud en hard!! Maar we leven nog! Met wallen onder de ogen gingen we pannenkoeken eten die ons als ontbijt voorgeschoteld werden in de backpacker.
Daarna gingen we Windhoek verkennen. Om de hoofdstad te zijn toch wel teleurstellend, een stad met weinig charmes en waar er vrij weinig te beleven valt. We zagen wel enkele mooie kerkjes, marktjes en parkjes, maar echt veel had deze stad niet te bieden.
Aangezien we gisteren alledrie gevallen waren voor het dessert, gingen we rond 17u terug naar Joe’s Beerhouse… Daarna keerden we rustig terug naar de backpacker en dronken nog een pintje in de bar. We genoten van een avondje toeristen spotten. Jeetje jeetje, een tafel vol met vreemde blonde…hm nuja…zeg maar slettenbakken… Maar goed, elk diertje zijn pleziertje!
Wat een nacht! Koud en hard!! Maar we leven nog! Met wallen onder de ogen gingen we pannenkoeken eten die ons als ontbijt voorgeschoteld werden in de backpacker.
Daarna gingen we Windhoek verkennen. Om de hoofdstad te zijn toch wel teleurstellend, een stad met weinig charmes en waar er vrij weinig te beleven valt. We zagen wel enkele mooie kerkjes, marktjes en parkjes, maar echt veel had deze stad niet te bieden.
Aangezien we gisteren alledrie gevallen waren voor het dessert, gingen we rond 17u terug naar Joe’s Beerhouse… Daarna keerden we rustig terug naar de backpacker en dronken nog een pintje in de bar. We genoten van een avondje toeristen spotten. Jeetje jeetje, een tafel vol met vreemde blonde…hm nuja…zeg maar slettenbakken… Maar goed, elk diertje zijn pleziertje!
sout-beskuitjies
15 augustus
Na een heerlijk ontbijt ruimden we op en gingen we inladen. We hoopten dat ons Marie-Louise goed geslapen had en zonder problemen onze laatste 500km tot in Windhoek wou doorworstelen. En jawel, ze stelde ons niet teleur en bracht ons zonder ongelukken tot in Windhoek, de hoofdstad van Namibië!
We vonden een backpacker, maar die was vol, we slaan dus maar onze tent op… 3 vrouwen die een tent opslaan… Het ging perfect !!
Daarna gingen we een missie volbrengen. Elra (onze dame in Wellington) vroeg of we sout-beskuitjies wouden afleveren bij een vriendin van haar in Windhoek, we kregen een telefoonnummer en een adres. Het telefoonnummer bleek ‘unavailable’ dus we stapten richting Heliodoorstreet. Na een gezellige wandeling die weeral n stuk langer bleek te zijn dan we hadden verwacht, kwamen we bij de vriendin aan. Na lang bellen en roepen hoorde ze ons en liet ze ons binnen. Weeral de Afrikaanse sympathie die onmiddellijk duidelijk werd!! Ze was extreem enthousiast, gaf ons thee en vertelde waar we zeker naartoe moesten gaan! Na een gezellige babbel (wat wil je, 4 vrouwen…) bracht ze ons met de auto naar Joe’s Beerhouse! Een zeer gezellig restaurant waar we genoten van n aangename maaltijd!
Daarna gingen we met de taxi richting backpacker en kropen we voor de eerste nacht in onze tent…
Na een heerlijk ontbijt ruimden we op en gingen we inladen. We hoopten dat ons Marie-Louise goed geslapen had en zonder problemen onze laatste 500km tot in Windhoek wou doorworstelen. En jawel, ze stelde ons niet teleur en bracht ons zonder ongelukken tot in Windhoek, de hoofdstad van Namibië!
We vonden een backpacker, maar die was vol, we slaan dus maar onze tent op… 3 vrouwen die een tent opslaan… Het ging perfect !!
Daarna gingen we een missie volbrengen. Elra (onze dame in Wellington) vroeg of we sout-beskuitjies wouden afleveren bij een vriendin van haar in Windhoek, we kregen een telefoonnummer en een adres. Het telefoonnummer bleek ‘unavailable’ dus we stapten richting Heliodoorstreet. Na een gezellige wandeling die weeral n stuk langer bleek te zijn dan we hadden verwacht, kwamen we bij de vriendin aan. Na lang bellen en roepen hoorde ze ons en liet ze ons binnen. Weeral de Afrikaanse sympathie die onmiddellijk duidelijk werd!! Ze was extreem enthousiast, gaf ons thee en vertelde waar we zeker naartoe moesten gaan! Na een gezellige babbel (wat wil je, 4 vrouwen…) bracht ze ons met de auto naar Joe’s Beerhouse! Een zeer gezellig restaurant waar we genoten van n aangename maaltijd!
Daarna gingen we met de taxi richting backpacker en kropen we voor de eerste nacht in onze tent…
Marie - Louise en haar kuren
14 augustus
Vanmorgen vroeg om 6u vertrokken we vanuit Wellington richting Namibië. Het begon al goed, we moesten de R45 vinden maar we wisten niet waar we moesten beginnen zoeken. Na een beetje rondrijden zagen we een politie- auto staan… We hebben heel lief de weg gevraagd en hun antwoord was: ‘oh the way to Namibië, follow us, we’ll show you!’ Yepla, goed zo, met dank aan de politie- escorte zaten we direct op het goeie pad!
Na een goeie 600km werd het weer eens tijd om een tankstation te zoeken. We stopten in een klein dorpje (want er was niet veel leven te bespeuren onderweg) en gingen naar de Shell. Daar kregen we volgend antwoord: ‘Sorry, we don’t have unleaded anymore’
Hm probleem, nog 70km tot het laatste Zuid-Afrikaanse dorpje, dit wordt nipt… Maar ons Marie-Louise liet ons niet in de steek (dan nog niet…), ze pufte tot net aan het tankstation en daar kon ze rustig haar buikje weer vullen! Ok, klaar om verder te gaan! Sleutel in het contact, rustig sleutel omdraaien,… NIETS !!! Zelf geen ‘ppprrrttt’ van de motor!!!!
We vroegen hulp van 2 blanke eigenaardige mannen, en ze duwden ons Marie-Louise in het poeptje tot ze terug tot leven kwam. Dit keer was dit het antwoord: ‘there is something wrong with the motor, you can’t turn it off anymore!’ Haha grapjassen, dit is onmogelijk gewoon!!
Soit, we reden enkele straten verder want we gingen hier nog iets eten, dus ons madam parkeerden we langs de weg, we zien wel wat het zal geven!
Na een snelle hap was Mari-Louise weer in topvorm, we verwenden ze dan ook met enkele lieve woordjes! We reden rustig verder tot aan de grens. Daar aangekomen parkeerden we ze terug en gingen onze stempels gaan halen, na veel weg en weer geloop en gepruts en gesukkel lukte het ons toch om alle nodige papieren en stempels bij elkaar te zoeken. Op naar de grenspolitie! Natuurlijk… Marie-Louise had weer geen zin meer… Daar stonden we dan, aan de grens met n auto die niets meer wou doen. We vroegen weer hulp aan enkele sympathieke mannen en die duwden Marie-Louise weer in leven! Jeetje, wat gaan we hier nog allemaal meemaken…
Namibië heeft wel zijn charmes, er loopt 1 grote weg tussen allemaal natuur! Gele grassen en rode gebergten, indrukwekkend het eerste moment, maar langdradig als je 200km aan een stuk hetzelfde ziet op een rechte baan…
We bleven dus zolang mogelijk rijden en weigerden te stoppen. Enkel om te tanken, dan moesten we ze duwen… We kwamen toch veilig aan in Keetmanshoop, een dorpje in Namibie op zo’n 1000km van Kaapstad. We vonden een mooie B&B met zalige bedden!!!
Vanmorgen vroeg om 6u vertrokken we vanuit Wellington richting Namibië. Het begon al goed, we moesten de R45 vinden maar we wisten niet waar we moesten beginnen zoeken. Na een beetje rondrijden zagen we een politie- auto staan… We hebben heel lief de weg gevraagd en hun antwoord was: ‘oh the way to Namibië, follow us, we’ll show you!’ Yepla, goed zo, met dank aan de politie- escorte zaten we direct op het goeie pad!
Na een goeie 600km werd het weer eens tijd om een tankstation te zoeken. We stopten in een klein dorpje (want er was niet veel leven te bespeuren onderweg) en gingen naar de Shell. Daar kregen we volgend antwoord: ‘Sorry, we don’t have unleaded anymore’
Hm probleem, nog 70km tot het laatste Zuid-Afrikaanse dorpje, dit wordt nipt… Maar ons Marie-Louise liet ons niet in de steek (dan nog niet…), ze pufte tot net aan het tankstation en daar kon ze rustig haar buikje weer vullen! Ok, klaar om verder te gaan! Sleutel in het contact, rustig sleutel omdraaien,… NIETS !!! Zelf geen ‘ppprrrttt’ van de motor!!!!
We vroegen hulp van 2 blanke eigenaardige mannen, en ze duwden ons Marie-Louise in het poeptje tot ze terug tot leven kwam. Dit keer was dit het antwoord: ‘there is something wrong with the motor, you can’t turn it off anymore!’ Haha grapjassen, dit is onmogelijk gewoon!!
Soit, we reden enkele straten verder want we gingen hier nog iets eten, dus ons madam parkeerden we langs de weg, we zien wel wat het zal geven!
Na een snelle hap was Mari-Louise weer in topvorm, we verwenden ze dan ook met enkele lieve woordjes! We reden rustig verder tot aan de grens. Daar aangekomen parkeerden we ze terug en gingen onze stempels gaan halen, na veel weg en weer geloop en gepruts en gesukkel lukte het ons toch om alle nodige papieren en stempels bij elkaar te zoeken. Op naar de grenspolitie! Natuurlijk… Marie-Louise had weer geen zin meer… Daar stonden we dan, aan de grens met n auto die niets meer wou doen. We vroegen weer hulp aan enkele sympathieke mannen en die duwden Marie-Louise weer in leven! Jeetje, wat gaan we hier nog allemaal meemaken…
Namibië heeft wel zijn charmes, er loopt 1 grote weg tussen allemaal natuur! Gele grassen en rode gebergten, indrukwekkend het eerste moment, maar langdradig als je 200km aan een stuk hetzelfde ziet op een rechte baan…
We bleven dus zolang mogelijk rijden en weigerden te stoppen. Enkel om te tanken, dan moesten we ze duwen… We kwamen toch veilig aan in Keetmanshoop, een dorpje in Namibie op zo’n 1000km van Kaapstad. We vonden een mooie B&B met zalige bedden!!!
13 augustus 2010
Whale Coast
13 augustus
Onze laatste dag rond Kaapstad. We sluiten hem af met de walvissen...
De weg van Somerset West tot Hermanus wordt Whale Coast genoemd, en blijkt prachtig te zijn... We bevestigen !!!
We vertrokken vanmorgen om de kuststrook af te rijden met ons Marie - Louise (ja, ik mis hier geregeld de fiets...) Een prachtige kuststrook!! Blauwe oceaan die in hoge golven klettert tegen de rotsen en n stukje verder zie je water omhoog spuiten.. Hoera, walvissen !!! En niet eentje, maar een stuk of 5 bijeen! Je ziet ze niet alleen, we konden ze zelfs horen !!! Machtig geluid!! En nog goed hoorbaar op een grote afstand!! We zetten ons op n rots en genieten in stilte van wat we horen en zien.. Het enige wat we zeiden: ' Zalig, This is Africa !!!!! '
Eens terug in Wellington begon het echte werk, opruimen en valiezen een beetje ordenen.. want morgen heel vroeg vertrekken we richting Namibie voor 2 weekjes!
Onze laatste dag rond Kaapstad. We sluiten hem af met de walvissen...
De weg van Somerset West tot Hermanus wordt Whale Coast genoemd, en blijkt prachtig te zijn... We bevestigen !!!
We vertrokken vanmorgen om de kuststrook af te rijden met ons Marie - Louise (ja, ik mis hier geregeld de fiets...) Een prachtige kuststrook!! Blauwe oceaan die in hoge golven klettert tegen de rotsen en n stukje verder zie je water omhoog spuiten.. Hoera, walvissen !!! En niet eentje, maar een stuk of 5 bijeen! Je ziet ze niet alleen, we konden ze zelfs horen !!! Machtig geluid!! En nog goed hoorbaar op een grote afstand!! We zetten ons op n rots en genieten in stilte van wat we horen en zien.. Het enige wat we zeiden: ' Zalig, This is Africa !!!!! '
Eens terug in Wellington begon het echte werk, opruimen en valiezen een beetje ordenen.. want morgen heel vroeg vertrekken we richting Namibie voor 2 weekjes!
Table Mountain!
12 augustus
Een nieuwe dag, met een nieuw hoogtepunt!!
Tafelberg zouden we vandaag verslaan!! En we deden het !! In 1u30 wandelden Nele en ik (Stien) hem naar boven, daar stond Anneliesje op ons te wachten! Het was een zware maar prachtige beklimming! en eens je boven bent is de voldoening enorm !! We genoten met volle teugen van een prachtig uitzicht vanop Tafelberg!!
Na een beetje eten en rondwandelen boven op Tafelberg stapten Nele en ik terug naar beneden, we kwamen mensen tegen die de weg niet wisten zijn en we namen ze mee! Sympathieke mensen, maar ze hebben afgezien! Anyway, na iets van 2u30 bereikten we allen samen het einde, doodgelukkig en met grote trots!!!
Anneliesje zat te wachten op ons en uitgehongerd gingen we richting Kaapstad. We gingen iets eten en daarna met Bas (een verkoper van Greenmarket Square) iets drinken. We kwamen terecht in n typisch Afrikaans cafeetje met n typisch Afrikaans groepje. Zalige muziek !! Mooi stukje cultuur!!
Na een vermoeiende maar prachtige dag gingen we terug richting Wellington en waren we blij dat we in ons bedje lagen!!
Een nieuwe dag, met een nieuw hoogtepunt!!
Tafelberg zouden we vandaag verslaan!! En we deden het !! In 1u30 wandelden Nele en ik (Stien) hem naar boven, daar stond Anneliesje op ons te wachten! Het was een zware maar prachtige beklimming! en eens je boven bent is de voldoening enorm !! We genoten met volle teugen van een prachtig uitzicht vanop Tafelberg!!
Na een beetje eten en rondwandelen boven op Tafelberg stapten Nele en ik terug naar beneden, we kwamen mensen tegen die de weg niet wisten zijn en we namen ze mee! Sympathieke mensen, maar ze hebben afgezien! Anyway, na iets van 2u30 bereikten we allen samen het einde, doodgelukkig en met grote trots!!!
Anneliesje zat te wachten op ons en uitgehongerd gingen we richting Kaapstad. We gingen iets eten en daarna met Bas (een verkoper van Greenmarket Square) iets drinken. We kwamen terecht in n typisch Afrikaans cafeetje met n typisch Afrikaans groepje. Zalige muziek !! Mooi stukje cultuur!!
Na een vermoeiende maar prachtige dag gingen we terug richting Wellington en waren we blij dat we in ons bedje lagen!!
Robbeneiland
11 augustus
Een vroege morgen want om 9u moesten we de boot halen aan Waterfront om richting Robbeneiland te gaan!
Na een korte vaart met een mooi uitzicht over het eiland en over Kaapstad kwamen we aan op Robbeneiland, het eiland van Nelson Mandela.. We werden allemaal in bussen gedropt en kregen een rondleiding op het eiland! Intressant, want de gids was een man die zelf gevangen had gezeten op het eiland, hij vertelde dus vanuit zijn hart en met veel passie, alleen ratelde hij extreem veel, en in het engels.. Niet altijd makkelijk om te blijven volgen, maar we deden ons best !!
Een tweede deel van de rondleiding bestond uit een bezoek aan de gevangenis waar Nelson Mandela gevangen zat. We kregen een nieuwe gids, die nog samen had gezeten met Mandela! Prachtig om hem te horen vertellen !! Het leuke was vooral dat alles zo spontaan werd gezegd, en dat er geregeld een verhaal werd verteld uit wat hij zelf mee had gemaakt, zoals bvb het studeren in de badkamer, het verrollen van zijde snachts, ...
Het was een aangename rondleiding, omdat het niet was zoals met andere gidsen die hun belangrijke aspecten moeten aanhalen. Nee, ze vertelden het ons zoals zij het zich konden herinneren en zoals het hen uitkwam! leuk!!
Om 12u hadden we de boot terug, we haalden hem nipt :p
We gingen op ons gemakje iets eten in Kaapstad en gingen nog eens langs Greenmarket square, want nu wisten we wat we er konden vinden en hoe we moesten afbieden, we lieten ons dan ook volledig gaan ;-)
Een vroege morgen want om 9u moesten we de boot halen aan Waterfront om richting Robbeneiland te gaan!
Na een korte vaart met een mooi uitzicht over het eiland en over Kaapstad kwamen we aan op Robbeneiland, het eiland van Nelson Mandela.. We werden allemaal in bussen gedropt en kregen een rondleiding op het eiland! Intressant, want de gids was een man die zelf gevangen had gezeten op het eiland, hij vertelde dus vanuit zijn hart en met veel passie, alleen ratelde hij extreem veel, en in het engels.. Niet altijd makkelijk om te blijven volgen, maar we deden ons best !!
Een tweede deel van de rondleiding bestond uit een bezoek aan de gevangenis waar Nelson Mandela gevangen zat. We kregen een nieuwe gids, die nog samen had gezeten met Mandela! Prachtig om hem te horen vertellen !! Het leuke was vooral dat alles zo spontaan werd gezegd, en dat er geregeld een verhaal werd verteld uit wat hij zelf mee had gemaakt, zoals bvb het studeren in de badkamer, het verrollen van zijde snachts, ...
Het was een aangename rondleiding, omdat het niet was zoals met andere gidsen die hun belangrijke aspecten moeten aanhalen. Nee, ze vertelden het ons zoals zij het zich konden herinneren en zoals het hen uitkwam! leuk!!
Om 12u hadden we de boot terug, we haalden hem nipt :p
We gingen op ons gemakje iets eten in Kaapstad en gingen nog eens langs Greenmarket square, want nu wisten we wat we er konden vinden en hoe we moesten afbieden, we lieten ons dan ook volledig gaan ;-)
Kirstenbosh - Constantia
10 augustus
Eindelijk weer een zonnige ochtend!! Maar onze Marie- Louise moesten we een tweetal uurtjes missen deze morgen, dus het begon rustig! Op het gemakje opstaan, ontbijten, wat verdere plannen maken, …
Rond een uur of 11 konden we dan vertrekken richting Kirstenbosh, waar we naar de Botanische tuinen gingen kijken. We hadden grote velden verwacht met kleurrijke bloemen, maar we zagen meer een park met allerlei bloemen, bomen en planten. Op zich was het allemaal zeer mooi, maar totaal anders dan de verwachtingen dus toch een beetje teleurstellend. Maar we genoten van wat we zagen en hielden de sfeer er goed in. We besloten om daar nog iets te eten en dan door te rijden. Amai amai, we hebben hier nog lang niet alles gezien! We kregen de rekening en betaalden dus het totaalbedrag (voorbeeldig als we zijn!). Krijgen we niet onder ons voeten.. we hadden te weinig betaald, we moesten nog 10% extra betalen voor de service… Zoiets vraag je toch niet, of ligt het aan ons?!?
Anyway, licht gefrustreerd, maar beseffend dat het eigenlijk maar om 2euro ging, reden we richting Constantia. Daar gingen we n wijnkelder bezoeken met wijnproeving erna. Prachtig! We kregen veel en vooral ook interessante info over hoe ze de wijn maakten enzo. En daarna mochten we 5 soorten wijn proeven. We hadden geluk want er was geen ander volk en hadden dus een privé rondleiding waardoor we tijdens het proeven zeer veel uitleg kregen en mochten ‘raden’ wat we konden ruiken of proeven. We waren zeer aangenaam verrast! En…we werden allemaal verliefd op een dessertwijn van de streek.. Heerlijk !!!!
Eindelijk weer een zonnige ochtend!! Maar onze Marie- Louise moesten we een tweetal uurtjes missen deze morgen, dus het begon rustig! Op het gemakje opstaan, ontbijten, wat verdere plannen maken, …
Rond een uur of 11 konden we dan vertrekken richting Kirstenbosh, waar we naar de Botanische tuinen gingen kijken. We hadden grote velden verwacht met kleurrijke bloemen, maar we zagen meer een park met allerlei bloemen, bomen en planten. Op zich was het allemaal zeer mooi, maar totaal anders dan de verwachtingen dus toch een beetje teleurstellend. Maar we genoten van wat we zagen en hielden de sfeer er goed in. We besloten om daar nog iets te eten en dan door te rijden. Amai amai, we hebben hier nog lang niet alles gezien! We kregen de rekening en betaalden dus het totaalbedrag (voorbeeldig als we zijn!). Krijgen we niet onder ons voeten.. we hadden te weinig betaald, we moesten nog 10% extra betalen voor de service… Zoiets vraag je toch niet, of ligt het aan ons?!?
Anyway, licht gefrustreerd, maar beseffend dat het eigenlijk maar om 2euro ging, reden we richting Constantia. Daar gingen we n wijnkelder bezoeken met wijnproeving erna. Prachtig! We kregen veel en vooral ook interessante info over hoe ze de wijn maakten enzo. En daarna mochten we 5 soorten wijn proeven. We hadden geluk want er was geen ander volk en hadden dus een privé rondleiding waardoor we tijdens het proeven zeer veel uitleg kregen en mochten ‘raden’ wat we konden ruiken of proeven. We waren zeer aangenaam verrast! En…we werden allemaal verliefd op een dessertwijn van de streek.. Heerlijk !!!!
Cape of Good Hope
9 augustus
Een topdag als toerist.. Vandaag stonden Cape Point en Kaap de Goede Hoop op het programma. En dit gingen we inleiden door langs de kuststrook te rijden en te stoppen bij enkele, volgens onze vriend Trotter, interessante dorpjes. Maar de dag begon grijs met buien.. Toch lieten we ons niet kennen, we moesten en gingen vandaag naar het einde van de wereld!!
Het eerste dorpje was Fish hoek, een klein gezellig vissersdorpje. We liepen op rotsen langs de oceaan te zingen! Jawel, ook ’s morgens vroeg zijn we al in topvorm! Daarna gingen we eventjes tussen de boten lopen. We genoten opnieuw van prachtige beelden!!
De tweede stop was Simon’s town, een dorpje waar er veel pinguins zaten. En inderdaad, veel pinguins die leefden in een schilderachtig stukje oceaan! Opnieuw puur genieten !!
Na de middag reden we dan door naar Cape of Good Hope National Park. We gingen eerst naar Cape Point. Een lekker stukje bergop wandelen, maar meer dan de moeite waard! Echt niet te beschrijven! Je ziet alleen maar oceaan, zalig gewoon!! Daarna gingen we naar Kaap de Goede Hoop, minder mooi, maar nog steeds prachtig!! En je moet er natuurlijk gewoon geweest zijn…
Na het genieten van de puntjes van Afrika, gingen we via een mooi kustwegje terug naar Wellington. Onderweg konden we nog genieten van opnieuw een wondermooie zonsondergang!!
Het was weer een dag puur Afrika, dus puur genieten !!!!!
Een topdag als toerist.. Vandaag stonden Cape Point en Kaap de Goede Hoop op het programma. En dit gingen we inleiden door langs de kuststrook te rijden en te stoppen bij enkele, volgens onze vriend Trotter, interessante dorpjes. Maar de dag begon grijs met buien.. Toch lieten we ons niet kennen, we moesten en gingen vandaag naar het einde van de wereld!!
Het eerste dorpje was Fish hoek, een klein gezellig vissersdorpje. We liepen op rotsen langs de oceaan te zingen! Jawel, ook ’s morgens vroeg zijn we al in topvorm! Daarna gingen we eventjes tussen de boten lopen. We genoten opnieuw van prachtige beelden!!
De tweede stop was Simon’s town, een dorpje waar er veel pinguins zaten. En inderdaad, veel pinguins die leefden in een schilderachtig stukje oceaan! Opnieuw puur genieten !!
Na de middag reden we dan door naar Cape of Good Hope National Park. We gingen eerst naar Cape Point. Een lekker stukje bergop wandelen, maar meer dan de moeite waard! Echt niet te beschrijven! Je ziet alleen maar oceaan, zalig gewoon!! Daarna gingen we naar Kaap de Goede Hoop, minder mooi, maar nog steeds prachtig!! En je moet er natuurlijk gewoon geweest zijn…
Na het genieten van de puntjes van Afrika, gingen we via een mooi kustwegje terug naar Wellington. Onderweg konden we nog genieten van opnieuw een wondermooie zonsondergang!!
Het was weer een dag puur Afrika, dus puur genieten !!!!!
Waterfront
8 augustus
Een regenachtige dag.. Spijtig want we willen veel zien op korte tijd.. We zoeken een vervang programma en beslissen naar de wijnkelders te gaan! Hoera, zondag, gesloten.. Wat nu gedaan… Regen en zondag…
Al n geluk hadden we onze nieuwe kattenbak, die we vandaag Marie- Louise doopten (ze danst op en neer, ze gaat dwars door de woeste orkaan!! En.. ze zal nooit vergaan !!!)
Met de leuze: ‘oh gastjes, tegen 14u is het opgeklaard’ beslisten we om naar Waterfront rijden. We deden eerst een zeer gezellig overdekt marktje waar we volop konden van genieten! En guess what.. toen we buitenkwamen (rond 13u?!) scheen de zon !!!! Ook de rest rond Waterfront was mooi. We liepen over een brugje en zagen tussen n hele rij boten 2 zeehonden ‘samen spelen’.. We liepen ook verder en gingen naar het stadion van Kaapstad kijken. Na het bewonderen van Waterfront, keerden we terug richting Wellington, want het werd al snel weer donker.
Geniet even mee:
This is Africa:
- We rijden langs de autostrade en zien n ezel tussen de auto’s lopen
- We lopen langs de weg en zien apen
- We lopen in het stad en we zien een Hippo (nijlpaard)
- We lopen over een brugje en we zien een zeehond
- We lopen langs een riool en zien een pinguin
- We lopen op het strand en we zien n struisvogel
- …
Een regenachtige dag.. Spijtig want we willen veel zien op korte tijd.. We zoeken een vervang programma en beslissen naar de wijnkelders te gaan! Hoera, zondag, gesloten.. Wat nu gedaan… Regen en zondag…
Al n geluk hadden we onze nieuwe kattenbak, die we vandaag Marie- Louise doopten (ze danst op en neer, ze gaat dwars door de woeste orkaan!! En.. ze zal nooit vergaan !!!)
Met de leuze: ‘oh gastjes, tegen 14u is het opgeklaard’ beslisten we om naar Waterfront rijden. We deden eerst een zeer gezellig overdekt marktje waar we volop konden van genieten! En guess what.. toen we buitenkwamen (rond 13u?!) scheen de zon !!!! Ook de rest rond Waterfront was mooi. We liepen over een brugje en zagen tussen n hele rij boten 2 zeehonden ‘samen spelen’.. We liepen ook verder en gingen naar het stadion van Kaapstad kijken. Na het bewonderen van Waterfront, keerden we terug richting Wellington, want het werd al snel weer donker.
Geniet even mee:
This is Africa:
- We rijden langs de autostrade en zien n ezel tussen de auto’s lopen
- We lopen langs de weg en zien apen
- We lopen in het stad en we zien een Hippo (nijlpaard)
- We lopen over een brugje en we zien een zeehond
- We lopen langs een riool en zien een pinguin
- We lopen op het strand en we zien n struisvogel
- …
7 augustus 2010
Greenmarket Square
7 augustus
De ochtend begon om 8u, want om 9u hadden we n date... spannend...
jawel, onze vriend Toyota moet vandaag binnen in Kaapstad, dus we moesten zorgen voor en nieuw vervoermiddel... we huurden dit keer n stukje goedkoper en ds ook wat minder comfortabel...
Voor onze deur stond er.. een Toyota!! haha, dit keer niet modern, maar n oud model, veel te zalig, in het babyblauw !! 4 versnellingen, stijve kuiten van hard op de pedalen te duwen en zware armen van aan het stuur te sleuren !! we moeten er geen tekeningetje bij maken ;-)
Daarmee trokken we vanuit Wellington (waar we slapen) naar Kaapstad, onze witte vriend brachten we veilig terug thuis, uiteraard niet vlekkeloos... jawel, we hebben er nog platte band mee gehad..!!
Wij trokken daarna het stad in, iets eten, en dan op Greenmarket Square een typisch Afrikaans marktje doen! dames en marktjes..het geld ging aan het rollen ;-)
een gezellig marktje, maar de verkopers sleuren de energie uit je lijf, je moet ze echt van je afschudden!! maar toch, het was een gezellige en sfeervolle middag!!
nu zitten we op het gemakje in de zetel, nog efjes ontspannen en dan bedje binnen om morgen iets nieuws te gaan ontdekken!
De ochtend begon om 8u, want om 9u hadden we n date... spannend...
jawel, onze vriend Toyota moet vandaag binnen in Kaapstad, dus we moesten zorgen voor en nieuw vervoermiddel... we huurden dit keer n stukje goedkoper en ds ook wat minder comfortabel...
Voor onze deur stond er.. een Toyota!! haha, dit keer niet modern, maar n oud model, veel te zalig, in het babyblauw !! 4 versnellingen, stijve kuiten van hard op de pedalen te duwen en zware armen van aan het stuur te sleuren !! we moeten er geen tekeningetje bij maken ;-)
Daarmee trokken we vanuit Wellington (waar we slapen) naar Kaapstad, onze witte vriend brachten we veilig terug thuis, uiteraard niet vlekkeloos... jawel, we hebben er nog platte band mee gehad..!!
Wij trokken daarna het stad in, iets eten, en dan op Greenmarket Square een typisch Afrikaans marktje doen! dames en marktjes..het geld ging aan het rollen ;-)
een gezellig marktje, maar de verkopers sleuren de energie uit je lijf, je moet ze echt van je afschudden!! maar toch, het was een gezellige en sfeervolle middag!!
nu zitten we op het gemakje in de zetel, nog efjes ontspannen en dan bedje binnen om morgen iets nieuws te gaan ontdekken!
lekker nietsdoen
6 augustus
Vandaag een dag om eens lang uit te slapen! en dat deden we ook! Rond een uur of 11 zaten we toch wel aan de ontbijttafel ^^
Daarna zouden we nog wat uitrusten, op et gemakje wat opruimen, nog eens het stadje doen, de auto wassen (lees: laten wassen), en verder nog n beetje nietsen...
verder valt er weinig te vertellen.. :-)
zusje, HAPPY BDAY !!!!!
Vandaag een dag om eens lang uit te slapen! en dat deden we ook! Rond een uur of 11 zaten we toch wel aan de ontbijttafel ^^
Daarna zouden we nog wat uitrusten, op et gemakje wat opruimen, nog eens het stadje doen, de auto wassen (lees: laten wassen), en verder nog n beetje nietsen...
verder valt er weinig te vertellen.. :-)
zusje, HAPPY BDAY !!!!!
6 augustus 2010
Onze toer door Zuid-Afrika!
een eerste reeksje foto's, maar nog van in het begin :-)
(klik op de foto btw)
5 augustus 2010
Cape Town
5 augustus
Deze morgen zijn we rond 8u veilig en wel aangekomen in Wellington. Johan is wat ziekjes en was dus thuis. We waren zeer welkom, opnieuw kwam de onvoorstelbare Afrikaanse gastvrijheid boven! Deze keer worden we geïnstalleerd in het studio’tje onder hun huis, een gezellig plaatsje!
Gezien de grote vermoeidheid van de slapeloze nacht waren we tot niet veel in staat… We hebben onze auto uitgemest en n beetje orde in onze warboel gebracht (bedankt Nele, je bent een echte mama!!).
Daarna zijn we het stad ingetrokken om boodschappen te doen. Eens thuis gekomen viel Anneliesje als een echt Doornroosje in slaap, Nele en ik besloten dan maar onze stoute schoenen aan te trekken en… jawel oor, te gaan lopen !!!! We trotseerden de Afrikaanse hooglanden!
Met stijve kieten (kuiten voor de mensen met verminderd taalgebruik :p) aten we nog n toast vanavond, dit allemaal in het kader van ons dieet!
Met kleine oogjes kruipen we straks onder de zachte wol. Aangezien we jullie hard missen zijn we zeker dat we jullie straks in onze dromen tegenkomen!
Slaapzacht en droomzoet
‘En slaap maar zacht, slaap de hele nacht, en droom dan maar de allermooiste dromen, slaap maar zacht, slaap de hele nacht!!’ Groetjes Bouboule! ;-)
Deze morgen zijn we rond 8u veilig en wel aangekomen in Wellington. Johan is wat ziekjes en was dus thuis. We waren zeer welkom, opnieuw kwam de onvoorstelbare Afrikaanse gastvrijheid boven! Deze keer worden we geïnstalleerd in het studio’tje onder hun huis, een gezellig plaatsje!
Gezien de grote vermoeidheid van de slapeloze nacht waren we tot niet veel in staat… We hebben onze auto uitgemest en n beetje orde in onze warboel gebracht (bedankt Nele, je bent een echte mama!!).
Daarna zijn we het stad ingetrokken om boodschappen te doen. Eens thuis gekomen viel Anneliesje als een echt Doornroosje in slaap, Nele en ik besloten dan maar onze stoute schoenen aan te trekken en… jawel oor, te gaan lopen !!!! We trotseerden de Afrikaanse hooglanden!
Met stijve kieten (kuiten voor de mensen met verminderd taalgebruik :p) aten we nog n toast vanavond, dit allemaal in het kader van ons dieet!
Met kleine oogjes kruipen we straks onder de zachte wol. Aangezien we jullie hard missen zijn we zeker dat we jullie straks in onze dromen tegenkomen!
Slaapzacht en droomzoet
‘En slaap maar zacht, slaap de hele nacht, en droom dan maar de allermooiste dromen, slaap maar zacht, slaap de hele nacht!!’ Groetjes Bouboule! ;-)
Bday in Kimberley!
4 augustus 2010
Vandaag is een grote dag, ons Nele is 23 jaar geworden !!!! En dat kunnen we zeker niet ongezien voorbij laten gaan, dus we hebben ze een plakaat rond haar nek gehangen dat ze de ganse dag moest aanhouden: ‘wish me a happy birthday! Nele’
En ja hoor, ze kwam nog maar de backpacker in Kimberley buiten en de manager met gans het personeel begonnen al ‘happy birthday’ te zingen! Eerst de bekende versie en daarna in het Afrikaans, zalig de max!! We kregen zelfs nog een koekje! Mmmmmmm
Daarna gingen we richting stad, Nele had internet nodig voor haar bday-cadeau… Het was prachtig!!! Proficiat aan de makers ;-) En nu gaat Nele voor de eerste keer ook iets op de blog typen: Merci zusje voor het kadotje, was echt de max! Heb er enorm van genoten, vooral van het lang zal ze leven van Stan en daarna van de ‘Magnificent Three’ :D. En voor de rest bedankt aan mamatje en Marc, Gert, Stan en Daan, Wim en Sofie, Jan en Ann, mijn meterke en nonkel Luc, Alessia, Kristel, Yf, Brechtje, MIJN SCHATJE en Milow natuurlijk :-).
Na de aangename verrassing gingen we naar The Big Whole gaan kijken, want Kimberley is de diamantstad. We zagen het grote gat en kregen wat info over de diamanten, het leuke was dat er naast het gebouw een soort stadje was behouden van vroeger, tof om te zien!
We hadden natuurlijk nog een lange middag voor ons, dus wat doen madammen in een stad… uiteraard… shoppen…
’s Avonds gingen we dan natuurlijk eten voor de jarige, we gingen in ons favoriete restaurant ‘Spur’! Het was niet alleen zeer lekker, maar ze hebben ook gezongen, en extreem enthousiast!!! Als extraatje kreeg ze ook n kroon en n ballon! Jaja, je bent mis als je denkt dat kindjes ooit groot worden… kheb ze nog nooit zo gelukkig gezien :p
Om onze avond af te sluiten en onze lange rit richting Wellington aan te vangen, zijn we eens twee spelletjes bowling gaan spelen, een leuk tussendoortje!!
Rond 22u zijn we dan op ons gemakje richting Wellington vertrokken, de volle 1000km rijden!
En btw, Nele kreeg vandaag 66 verjaardagswensen!!!!!
Vandaag is een grote dag, ons Nele is 23 jaar geworden !!!! En dat kunnen we zeker niet ongezien voorbij laten gaan, dus we hebben ze een plakaat rond haar nek gehangen dat ze de ganse dag moest aanhouden: ‘wish me a happy birthday! Nele’
En ja hoor, ze kwam nog maar de backpacker in Kimberley buiten en de manager met gans het personeel begonnen al ‘happy birthday’ te zingen! Eerst de bekende versie en daarna in het Afrikaans, zalig de max!! We kregen zelfs nog een koekje! Mmmmmmm
Daarna gingen we richting stad, Nele had internet nodig voor haar bday-cadeau… Het was prachtig!!! Proficiat aan de makers ;-) En nu gaat Nele voor de eerste keer ook iets op de blog typen: Merci zusje voor het kadotje, was echt de max! Heb er enorm van genoten, vooral van het lang zal ze leven van Stan en daarna van de ‘Magnificent Three’ :D. En voor de rest bedankt aan mamatje en Marc, Gert, Stan en Daan, Wim en Sofie, Jan en Ann, mijn meterke en nonkel Luc, Alessia, Kristel, Yf, Brechtje, MIJN SCHATJE en Milow natuurlijk :-).
Na de aangename verrassing gingen we naar The Big Whole gaan kijken, want Kimberley is de diamantstad. We zagen het grote gat en kregen wat info over de diamanten, het leuke was dat er naast het gebouw een soort stadje was behouden van vroeger, tof om te zien!
We hadden natuurlijk nog een lange middag voor ons, dus wat doen madammen in een stad… uiteraard… shoppen…
’s Avonds gingen we dan natuurlijk eten voor de jarige, we gingen in ons favoriete restaurant ‘Spur’! Het was niet alleen zeer lekker, maar ze hebben ook gezongen, en extreem enthousiast!!! Als extraatje kreeg ze ook n kroon en n ballon! Jaja, je bent mis als je denkt dat kindjes ooit groot worden… kheb ze nog nooit zo gelukkig gezien :p
Om onze avond af te sluiten en onze lange rit richting Wellington aan te vangen, zijn we eens twee spelletjes bowling gaan spelen, een leuk tussendoortje!!
Rond 22u zijn we dan op ons gemakje richting Wellington vertrokken, de volle 1000km rijden!
En btw, Nele kreeg vandaag 66 verjaardagswensen!!!!!
4 augustus 2010
Happy Bday !!!
Vandaag 4 Augustus wensen we ons Nele een MEGA GELUKKIGE VERJAARDAG !!!!!!!!
nie vergeten e ;-)
nie vergeten e ;-)
Kimberley
3 augustus 2010 Zonnig
Na Bloemfontein kwam Kimberley aan de beurt. Een ritje van 1u30, dus we konden eens wat langer slapen en helemaal op het gemakje vertrekken. Rond de middag waren we in Kimberley, we zitten in een grote backpacker dit keer, wat minder charmes heeft, maar het hoort erbij.
Als we ons geïnstalleerd hadden gingen we richting centrum. We hadden onderweg een echt Afrikaans restaurantje gezien en wouden dit eens testen. Het was nodig om de Afrikaanse restaurant-cultuur te leren kennen na al het Westers eten die we hier al hebben geteten! Het was aangenaam, we moesten eerst onze handen wassen en kregen snel ons eten. Kip met n heerlijk maar licht pikant sausje en n soort rijst of brood. Zeer lekker!
Daarna gingen weeën stapje verder, we kwamen een CD-winkel tegen waar ze muziek hadden die we ook kenden! Eindelijk, want de ‘Anne klassiekers’ en de ‘lat je mo ker goan’ kennen we intussen al van het eerste tot het laatste woordje van buiten en raakten we meer dan beu!! We lieten ons dan ook gaan in het kopen van nieuwe deuntjes om onze roadtrip verder af te werken! Aangezien we aan het toevetten zijn, kochten Nele en ik (Stien) ons ook nieuwe loopschoenen, want er moet echt wel dringend aan de conditie gewerkt worden! Nu nog een geschikt moment vinden om ze te testen…
Na Bloemfontein kwam Kimberley aan de beurt. Een ritje van 1u30, dus we konden eens wat langer slapen en helemaal op het gemakje vertrekken. Rond de middag waren we in Kimberley, we zitten in een grote backpacker dit keer, wat minder charmes heeft, maar het hoort erbij.
Als we ons geïnstalleerd hadden gingen we richting centrum. We hadden onderweg een echt Afrikaans restaurantje gezien en wouden dit eens testen. Het was nodig om de Afrikaanse restaurant-cultuur te leren kennen na al het Westers eten die we hier al hebben geteten! Het was aangenaam, we moesten eerst onze handen wassen en kregen snel ons eten. Kip met n heerlijk maar licht pikant sausje en n soort rijst of brood. Zeer lekker!
Daarna gingen weeën stapje verder, we kwamen een CD-winkel tegen waar ze muziek hadden die we ook kenden! Eindelijk, want de ‘Anne klassiekers’ en de ‘lat je mo ker goan’ kennen we intussen al van het eerste tot het laatste woordje van buiten en raakten we meer dan beu!! We lieten ons dan ook gaan in het kopen van nieuwe deuntjes om onze roadtrip verder af te werken! Aangezien we aan het toevetten zijn, kochten Nele en ik (Stien) ons ook nieuwe loopschoenen, want er moet echt wel dringend aan de conditie gewerkt worden! Nu nog een geschikt moment vinden om ze te testen…
Bloemfontein
2 augustus 2010 Zonnig
Vandaag moesten we een kleine 500km rijden van Pretoria naar Bloemfontein. We vertrokken rond 9u30 en kwamen rond 14u aan in Bloemfontein. We vonden snel een backpacker en gingen het stad eventjes bezoeken om er iets te eten.
De steden in Afrika zijn lang niet de steden in Europa. Er valt vrij weinig te beleven en ze zijn ook vrij vuil. Het enige wat hen typisch Afrikaans maakt zijn de marktjes die je op straat kan vinden, maar zelf die komen minder voor dan we hadden verwacht. We gingen dus redelijk snel terug richting backpacker en genoten van een rustige avond. We vielen wel allemaal n beetje in n gat na het drukke Krugerpark…
Vandaag moesten we een kleine 500km rijden van Pretoria naar Bloemfontein. We vertrokken rond 9u30 en kwamen rond 14u aan in Bloemfontein. We vonden snel een backpacker en gingen het stad eventjes bezoeken om er iets te eten.
De steden in Afrika zijn lang niet de steden in Europa. Er valt vrij weinig te beleven en ze zijn ook vrij vuil. Het enige wat hen typisch Afrikaans maakt zijn de marktjes die je op straat kan vinden, maar zelf die komen minder voor dan we hadden verwacht. We gingen dus redelijk snel terug richting backpacker en genoten van een rustige avond. We vielen wel allemaal n beetje in n gat na het drukke Krugerpark…
Pretoria
1 augustus 2010 Zonnig
Na onze gratis extra nacht in Kruger vertrokken we vandaag richting Pretoria. Maar daarvoor moesten we nog een stuk Krugerpark doorkruisen. En we hadden nog een topdag! We leerden prachtige vogels kennen, zagen nog een krokodil, een nijlpaard, giraffen, waterbokken, reptielen,…
Daarna reden we verder richting Pretoria. We moesten voor de verandering nog eens stoppen voor de politie... Ik (Stien) zat weer aan het stuur en ze pikten ons er natuurlijk weer uit (genetisch papa??) Het was een zwarte madam die wat reutelde over het feit dat ons internationaal rijbewijs niet in het Engels was, maar goed, na enkel een dreiging van boete liet ze ons toch gaan!
We vonden midden in het stad een backpacker, een vreemde eerste indruk, met veel lokale bevolking in de pub, maar het was weer eens iets anders. We leerden onze kamergenoot kennen en namen hem mee uit eten, zo hadden we mannelijk gezelschap die ons kon beschermen tijdens de -onverwacht lange- wandeling door Pretoria! ’s Avonds dronken we nog iets in de pub van de backpacker n kregen we een Afrikaanse naam van de locals daar!
Nog nagenietend van ons Kruger gingen we rustig slapen.
Na onze gratis extra nacht in Kruger vertrokken we vandaag richting Pretoria. Maar daarvoor moesten we nog een stuk Krugerpark doorkruisen. En we hadden nog een topdag! We leerden prachtige vogels kennen, zagen nog een krokodil, een nijlpaard, giraffen, waterbokken, reptielen,…
Daarna reden we verder richting Pretoria. We moesten voor de verandering nog eens stoppen voor de politie... Ik (Stien) zat weer aan het stuur en ze pikten ons er natuurlijk weer uit (genetisch papa??) Het was een zwarte madam die wat reutelde over het feit dat ons internationaal rijbewijs niet in het Engels was, maar goed, na enkel een dreiging van boete liet ze ons toch gaan!
We vonden midden in het stad een backpacker, een vreemde eerste indruk, met veel lokale bevolking in de pub, maar het was weer eens iets anders. We leerden onze kamergenoot kennen en namen hem mee uit eten, zo hadden we mannelijk gezelschap die ons kon beschermen tijdens de -onverwacht lange- wandeling door Pretoria! ’s Avonds dronken we nog iets in de pub van de backpacker n kregen we een Afrikaanse naam van de locals daar!
Nog nagenietend van ons Kruger gingen we rustig slapen.
Krugerpark !!!
8 juli – 1 augustus 2010
Eindelijk was het zover, tijd om naar de wilde beesten te gaan! We keken er allemaal naar uit!!
Over Krugerpark kunnen we een boek schrijven, maar we houden het liever kort, zo hebben we later nog iets te vertellen…
We hadden gepland om van 28 juli tot 31 juli in het Krugerpark te blijven. We boekten op voorhand een Bushcamp, maar we wisten niet wat we moesten verwachten. Vol verwachting checkten we in in Berg-En-Dal. Om 15u vertrokken we dan van daaruit naar ons bushcamp.
We waren met 7 toeristen en 2 gidsen, met een Safari-jeep reden we door het Krugerpark. Na een leuke rit in n hoge jeep kwamen we aan bij ons kamp. Een aantal hutjes kwamen tevoorschijn, omgeven door een nutteloze omheining van 1m hoog waar geen enkel wild beest aandacht aan zou schenken, maar het veilig gevoel was er toch. De eerste avond genoten we van een lekker avondmaal en een gezellige avond rond het kampvuur! Maar een avond midden in n wildpark is niet zoals een kampvuur in onze tuin, we hoorden olifanten rond ons kamp en hoorden hyena’s huilen. De olifanten stonden op een 10 meter van ons en draaiden zich naar ons toe toen ze ons hoorden, zalig om oog in oog te staan met reuze beesten! Buiten de beesten konden we ook nog genieten van een prachtige sterrenhemel die later op de avond stilletjes verdween om plaats te maken voor een onbeschrijflijk helder stralende maan!
Vanaf nu begon onze Safari echt, we moesten elke morgen om 5u30 opstaan om tegen 6u te kunnen vertrekken met de jeep! We reden dan een stukje met de jeep en eens we op een goed plekje aangekomen waren, konden we beginnen aan onze ochtendwandeling! Rond de middag gingen we terug naar het kamp om iets te eten en eventjes te rusten. In de vooravond, om 15u30 vertrokken we dan voor een kortere wandeling. Oh jawel, we wandelden 2 dagen tussen de wilde dieren!! En dit brengt natuurlijk allerlei leuke avonturen met zich mee!
Je moet het jullie eerst eens inbeelden: 2 gidsen, de ene zoals in de Jommekes strips, een kleine zwarte man met een rond buikje en een rond hoofdje met opvallend witte tanden met spleetjes tussen. Hij draagt zijn geweer stoer over zijn schouder! De tweede gids was een ‘normaal’ figuur die er chill bijloopt met het geweer losjes in de hand. Ze hadden allebei een groen safari pakje aan met een groene safari hoed en zware botten. Daarachter liepen 7 toeristen allemaal op n rijtje zonder maar 1 woord te mogen zeggen… machtig gewoon!
De eerste wandeling was vrij rustig, we zagen niet echt veel dieren, maar in de namiddag hadden we een hoogtepunt! We waren aan het kijken naar een grote poel toen plots een gids een luipaard zag lopen!!! We reden er nog eventjes achter met de jeep en sprongen er dan uit om hem te voet te achtervolgen, en ja hoor, we konden hem nog net zien weglopen! Iedereen was opgewonden van wat we hadden gezien en keek uit naar de rest van de wandeling. We zagen vandaag nijlpaarden, impala’s, zebra’s, steenbokken, neushoorns, jakhalsen,…
Maar naast het zoeken en bewonderen van de dieren leerden we ook wel veel bij, we leerden de sporen van de verschillende dieren kennen en leerden ook meer over hun uitwerpselen! Het was echt wel es interessant!
De tweede dag gingen we vanaf het kamp op stap, een wandeling van 4-5u! Vlak aan het kamp zagen we sporen van een luipaard en een hyena, we hadden blijkbaar nachtelijk bezoek gehad maar hadden niks gehoord, spijtig dat ze nu al weg waren! Dus maar verder wandelen. Al snel kwamen we verse hoopjes van olifanten tegen, dus gingen we de beesten zoeken. En het is gelukt, we kwamen tot op 2m van een reusachtige olifant!! We stonden te ‘schuilen’ achter een paar rotsen toen de olifant vlak voor ons passeerde! Dit was echt onbeschrijfelijk!!! En het was nog niet alles voor vandaag, want iets verder lag een zwarte neushoorn (veel zeldzamer dan de witte) te slapen met zijn baby’tje. We gingen dichter kijken en hij kwam natuurlijk wakker.. we konden enkele prachtige foto’s nemen, maar dan werden we gevraagd om weer wat naar achter te gaan zodat we ons achter enkele struiken konden beschermen… en het bleek nodig te zijn, want plots maakte de neushoorn aanstalten om te beginnen lopen in onze richting!! De ene gids begon keihard te roepen naar de neushoorn en iedereen schrok zich een bult en begon weg te lopen tot achter een grotere struik! Best wel spannend zo’n neushoorn die naar je toe loopt, maar na het geroep ging hij terug de andere kant op! We hebben het overleefd! Voor de rest van de dag zagen we nog enkele impala’s, een witte neushoorn, giraffen, …
De derde dag zou onze laatste zijn in het Krugerpark, om 6u opstaan om terug naar de bewoonde wereld te gaan. Maar we hadden geluk!! De ‘chille gids’ Jerry, had goed nieuws voor ons, hij had een extra nacht kunnen regelen in het Krugerpark! (we hadden weer eens geluk dat we geen mannen met ons mee hadden…). We reden de dag zelf nog met ons drietjes rond in het Krugerpark, maar we zijn geen helden in het zoeken van dieren, het was een sobere dag. Om 17u hadden we een afspraak met Jerry, het kamp waar hij normaal werkte was vol, maar hij nodigde ons uit in zijn huis die hij had in het Krugerpark. We maakten allemaal samen Braai (soort bbq) met pap, heerlijk!! Daarna ging Jerry met ons op night drive, want we hadden nog steeds onze Big Five nog niet volledig gezien, de leeuw ontbrak nog.. We vertrokken terug met de jeep op pad en het duurde niet lang of we zagen een luipaard, zalig want we reden tot op een meter van het wilde beest!!! Prachtdier!! Daarna is het nog gelukt om 2 leeuwinnen te zien, van iets verder, maar toch, een onbeschrijflijk gevoel overviel ons!! Daarna zagen we ook nog 2 Genet katten! We hebben een onvergetelijke nacht gehad!!!!! Doodgelukkig en vol ongeloof gingen we slapen, want we gingen om 5u opstaan in de hoop hyena’s te vinden.. maar we hadden geen geluk, ze moeten nog op jacht geweest zijn.. Na onze morning drive ontbeten we nog samen met Jerry, maar dan moest hij weg naar zijn volgende trail. Wij maakten ons klaar en ruimden het huis op terwijl hij al vertrokken was. Deze man vergeten we nooit en zijn we eeuwig dankbaar!!! Een ongelooflijke gastvrijheid die we ons in België echt niet kunnen voorstellen!!
Eindelijk was het zover, tijd om naar de wilde beesten te gaan! We keken er allemaal naar uit!!
Over Krugerpark kunnen we een boek schrijven, maar we houden het liever kort, zo hebben we later nog iets te vertellen…
We hadden gepland om van 28 juli tot 31 juli in het Krugerpark te blijven. We boekten op voorhand een Bushcamp, maar we wisten niet wat we moesten verwachten. Vol verwachting checkten we in in Berg-En-Dal. Om 15u vertrokken we dan van daaruit naar ons bushcamp.
We waren met 7 toeristen en 2 gidsen, met een Safari-jeep reden we door het Krugerpark. Na een leuke rit in n hoge jeep kwamen we aan bij ons kamp. Een aantal hutjes kwamen tevoorschijn, omgeven door een nutteloze omheining van 1m hoog waar geen enkel wild beest aandacht aan zou schenken, maar het veilig gevoel was er toch. De eerste avond genoten we van een lekker avondmaal en een gezellige avond rond het kampvuur! Maar een avond midden in n wildpark is niet zoals een kampvuur in onze tuin, we hoorden olifanten rond ons kamp en hoorden hyena’s huilen. De olifanten stonden op een 10 meter van ons en draaiden zich naar ons toe toen ze ons hoorden, zalig om oog in oog te staan met reuze beesten! Buiten de beesten konden we ook nog genieten van een prachtige sterrenhemel die later op de avond stilletjes verdween om plaats te maken voor een onbeschrijflijk helder stralende maan!
Vanaf nu begon onze Safari echt, we moesten elke morgen om 5u30 opstaan om tegen 6u te kunnen vertrekken met de jeep! We reden dan een stukje met de jeep en eens we op een goed plekje aangekomen waren, konden we beginnen aan onze ochtendwandeling! Rond de middag gingen we terug naar het kamp om iets te eten en eventjes te rusten. In de vooravond, om 15u30 vertrokken we dan voor een kortere wandeling. Oh jawel, we wandelden 2 dagen tussen de wilde dieren!! En dit brengt natuurlijk allerlei leuke avonturen met zich mee!
Je moet het jullie eerst eens inbeelden: 2 gidsen, de ene zoals in de Jommekes strips, een kleine zwarte man met een rond buikje en een rond hoofdje met opvallend witte tanden met spleetjes tussen. Hij draagt zijn geweer stoer over zijn schouder! De tweede gids was een ‘normaal’ figuur die er chill bijloopt met het geweer losjes in de hand. Ze hadden allebei een groen safari pakje aan met een groene safari hoed en zware botten. Daarachter liepen 7 toeristen allemaal op n rijtje zonder maar 1 woord te mogen zeggen… machtig gewoon!
De eerste wandeling was vrij rustig, we zagen niet echt veel dieren, maar in de namiddag hadden we een hoogtepunt! We waren aan het kijken naar een grote poel toen plots een gids een luipaard zag lopen!!! We reden er nog eventjes achter met de jeep en sprongen er dan uit om hem te voet te achtervolgen, en ja hoor, we konden hem nog net zien weglopen! Iedereen was opgewonden van wat we hadden gezien en keek uit naar de rest van de wandeling. We zagen vandaag nijlpaarden, impala’s, zebra’s, steenbokken, neushoorns, jakhalsen,…
Maar naast het zoeken en bewonderen van de dieren leerden we ook wel veel bij, we leerden de sporen van de verschillende dieren kennen en leerden ook meer over hun uitwerpselen! Het was echt wel es interessant!
De tweede dag gingen we vanaf het kamp op stap, een wandeling van 4-5u! Vlak aan het kamp zagen we sporen van een luipaard en een hyena, we hadden blijkbaar nachtelijk bezoek gehad maar hadden niks gehoord, spijtig dat ze nu al weg waren! Dus maar verder wandelen. Al snel kwamen we verse hoopjes van olifanten tegen, dus gingen we de beesten zoeken. En het is gelukt, we kwamen tot op 2m van een reusachtige olifant!! We stonden te ‘schuilen’ achter een paar rotsen toen de olifant vlak voor ons passeerde! Dit was echt onbeschrijfelijk!!! En het was nog niet alles voor vandaag, want iets verder lag een zwarte neushoorn (veel zeldzamer dan de witte) te slapen met zijn baby’tje. We gingen dichter kijken en hij kwam natuurlijk wakker.. we konden enkele prachtige foto’s nemen, maar dan werden we gevraagd om weer wat naar achter te gaan zodat we ons achter enkele struiken konden beschermen… en het bleek nodig te zijn, want plots maakte de neushoorn aanstalten om te beginnen lopen in onze richting!! De ene gids begon keihard te roepen naar de neushoorn en iedereen schrok zich een bult en begon weg te lopen tot achter een grotere struik! Best wel spannend zo’n neushoorn die naar je toe loopt, maar na het geroep ging hij terug de andere kant op! We hebben het overleefd! Voor de rest van de dag zagen we nog enkele impala’s, een witte neushoorn, giraffen, …
De derde dag zou onze laatste zijn in het Krugerpark, om 6u opstaan om terug naar de bewoonde wereld te gaan. Maar we hadden geluk!! De ‘chille gids’ Jerry, had goed nieuws voor ons, hij had een extra nacht kunnen regelen in het Krugerpark! (we hadden weer eens geluk dat we geen mannen met ons mee hadden…). We reden de dag zelf nog met ons drietjes rond in het Krugerpark, maar we zijn geen helden in het zoeken van dieren, het was een sobere dag. Om 17u hadden we een afspraak met Jerry, het kamp waar hij normaal werkte was vol, maar hij nodigde ons uit in zijn huis die hij had in het Krugerpark. We maakten allemaal samen Braai (soort bbq) met pap, heerlijk!! Daarna ging Jerry met ons op night drive, want we hadden nog steeds onze Big Five nog niet volledig gezien, de leeuw ontbrak nog.. We vertrokken terug met de jeep op pad en het duurde niet lang of we zagen een luipaard, zalig want we reden tot op een meter van het wilde beest!!! Prachtdier!! Daarna is het nog gelukt om 2 leeuwinnen te zien, van iets verder, maar toch, een onbeschrijflijk gevoel overviel ons!! Daarna zagen we ook nog 2 Genet katten! We hebben een onvergetelijke nacht gehad!!!!! Doodgelukkig en vol ongeloof gingen we slapen, want we gingen om 5u opstaan in de hoop hyena’s te vinden.. maar we hadden geen geluk, ze moeten nog op jacht geweest zijn.. Na onze morning drive ontbeten we nog samen met Jerry, maar dan moest hij weg naar zijn volgende trail. Wij maakten ons klaar en ruimden het huis op terwijl hij al vertrokken was. Deze man vergeten we nooit en zijn we eeuwig dankbaar!!! Een ongelooflijke gastvrijheid die we ons in België echt niet kunnen voorstellen!!
Watervallen route
27 juli 2010 Zonnig
Een rustige dag vandaag, want we moeten in topvorm zijn voor het Krugerpark. We hoorden van verschillende mensen dat er in de buurt van Nelspruit enkele leuke watervalletjes te zien waren. Die gingen we dan ook eens opzoeken.
Voor we vertrokken stopten we nog snel eventjes in de winkel, we gingen ons n brunch kopen. Ergens onderweg, op n rustig plaatsje midden Afrika, stopten we met de auto om te eten. Uiteraard, geen bord, geen mes, geen tafel, … Dus dan trokken we onze plan met n doosje om choco te smeren en bananen te snijden.. Basic maar aangenaam, het heeft allemaal zijn charmes!
Dan verder rijden naar Sabie, eventjes langs de toeristische dienst om een kaart van de streek te kopen en info te vragen over wat er allemaal te zien was. Dan konden we eindelijk beginnen aan onze relaxe rondrit door de streek. We zagen enkele kleine watervalletjes in een gezellig stukje natuur! Het enige nadeel is dat het weinig had geregend de laatste tijd en dat er veel watervalletjes droog stonden. Een prachtig uitzicht vonden we aan God’s Window!! We ontdekten een plek waar we ten huwelijk gevraagd wouden worden (hint hint).
Toen het rond 17u30 alweer snel donker begon te worden, moesten we terug richting Backpacker. We reden nog es rond in Nelspruit en gingen op ons gemakje nog iets eten. Daarna gingen we rustig slapen om morgen tot het hoogtepunt van de reis te komen: Krugerpark!!
Een rustige dag vandaag, want we moeten in topvorm zijn voor het Krugerpark. We hoorden van verschillende mensen dat er in de buurt van Nelspruit enkele leuke watervalletjes te zien waren. Die gingen we dan ook eens opzoeken.
Voor we vertrokken stopten we nog snel eventjes in de winkel, we gingen ons n brunch kopen. Ergens onderweg, op n rustig plaatsje midden Afrika, stopten we met de auto om te eten. Uiteraard, geen bord, geen mes, geen tafel, … Dus dan trokken we onze plan met n doosje om choco te smeren en bananen te snijden.. Basic maar aangenaam, het heeft allemaal zijn charmes!
Dan verder rijden naar Sabie, eventjes langs de toeristische dienst om een kaart van de streek te kopen en info te vragen over wat er allemaal te zien was. Dan konden we eindelijk beginnen aan onze relaxe rondrit door de streek. We zagen enkele kleine watervalletjes in een gezellig stukje natuur! Het enige nadeel is dat het weinig had geregend de laatste tijd en dat er veel watervalletjes droog stonden. Een prachtig uitzicht vonden we aan God’s Window!! We ontdekten een plek waar we ten huwelijk gevraagd wouden worden (hint hint).
Toen het rond 17u30 alweer snel donker begon te worden, moesten we terug richting Backpacker. We reden nog es rond in Nelspruit en gingen op ons gemakje nog iets eten. Daarna gingen we rustig slapen om morgen tot het hoogtepunt van de reis te komen: Krugerpark!!
Swaziland
26 juli 2010 Zonnig / 20°
We hadden een lange rit voor de boeg, we moesten van St. Lucia naar Nelspruit, kort als je door Swaziland kan, maar dit mag niet met onze huurauto. We moesten dus omrijden en zo’n 500km doen vandaag, maar 500km in Zuid-Afrika is niet zoals je ze in Europa zou rijden.
Omdat we geen risico’s wouden nemen zijn we deze morgen rond iets na 5 vertrokken. het begon vrij vlot. Tot na zo’n 120km het oranje lampje van onze tank begon te branden.. maar in Zuid-Afrika zijn er helemaal niet zo regelmatig tankstations. We reden op een vrij grote weg, maar we waren nog geen enkel tankstation tegengekomen. Ook dorpjes kwamen we niet vaak tegen.. Na zo’n 150km eindelijk een afslag naar een dorpje, geen risico nemen, gewoon afrijden en een tankstation zoeken! Na 10km kwamen we plots aan de grens van Swaziland zonder daarvoor nog iets van levends gezien te hebben.. We legden het probleem uit aan de douane want met de auto konden we niet over de grens. Ze stuurden ons terug naar de N2 om verder te rijden naar het volgende dorpje, hier 40km vanaf… Probleem, zoveel benzine hadden we echt niet meer.. We vroegen aan een andere of we te voet over konden gaan, want vlak over de grens was er wel een tankstation. We parkeerden dus onze auto net voor de grens. Annelies bleef rustig verder slapen en Nele en ik gingen verder. Na vele stempels op ons internationaal paspoort, en na het vele keren herhalen van ons verhaal dat we om een bidon benzine gingen omdat de auto niet over de grens mocht, zijn we toch in Swaziland binnengeraakt! (Wat je niet allemaal moet doen voor n foto van het bordje ‘Swaziland’… Anyway, mission completed Katrijn!!) Er was weinig te zien net over de grens, maar we wandelden toch eventjes rond. Dan gingen we benzine vragen, een helse zoektocht naar n stomme bidon! Maar het is ons gelukt! Met de buit in de handen keerden we terug van Swaziland naar Zuid-Afrika, alle mensen aan de grens hadden om 8u ‘s morgens al heel wat kunnen lachen.. Aan de auto aangekomen moesten we de benzine nog kunnen overgieten, na wat gepruts kregen we het geniale idee om een lege fles water met de vijl van een nagelknippertje kapot te snijden en als trechter te gebruiken. Enkele minuutjes later konden we met een gerust hart verder. Je ziet dat vrouwen geen mannen nodig hebben om hun plan te trekken!!
We dachten verder een rustige dag te hebben, maar niets was minder waar… Enkele kilometers verder moesten we plots aan de kant gaan, politie.. Blijkbaar had ik (Stien) een camion voorbij gestoken, maar daarbij over de witte lijn gereden (en ze doen het hier verdomme allemaal!!) Hupla, 1000 Rand boeste, cash te betalen… De politieman deed me uitstappen en keek eens rond in de auto. Ik had gelukkig het Duvel t-shirt aan van Joke (waarvoor dank!!) die net n maatje te klein was en waardoor de vrouwelijke vormen beter tot uiting kwamen. De man kreeg medelijden dat er 3 vrouwen alleen op reis waren in Zuid-Afrika, en dat we dan wss ook de verkeersregels enzo niet kenden… Yepla, de vrouwelijke charmes hebben het vandaag wel gedaan, hij heeft ons zonder boete laten doorrijden!! (Opnieuw duidelijk dat een man niet noodzakelijk is…)
De rest van de rit verliep verder zonder problemen. We leerden het echte Afrika wel kennen. Asfaltwegen werden plots aardweggetjes met keien. We zaten ergens in de middle of nowhere, maar het was er wel prachtig!!!
Rond 16u30 zijn we aangekomen in Nelspruit. We vonden een super gezellige backpacker! Kalme sfeer en gezellige tropische tuin met n zwembadje. Een oase van rust!
We hadden een lange rit voor de boeg, we moesten van St. Lucia naar Nelspruit, kort als je door Swaziland kan, maar dit mag niet met onze huurauto. We moesten dus omrijden en zo’n 500km doen vandaag, maar 500km in Zuid-Afrika is niet zoals je ze in Europa zou rijden.
Omdat we geen risico’s wouden nemen zijn we deze morgen rond iets na 5 vertrokken. het begon vrij vlot. Tot na zo’n 120km het oranje lampje van onze tank begon te branden.. maar in Zuid-Afrika zijn er helemaal niet zo regelmatig tankstations. We reden op een vrij grote weg, maar we waren nog geen enkel tankstation tegengekomen. Ook dorpjes kwamen we niet vaak tegen.. Na zo’n 150km eindelijk een afslag naar een dorpje, geen risico nemen, gewoon afrijden en een tankstation zoeken! Na 10km kwamen we plots aan de grens van Swaziland zonder daarvoor nog iets van levends gezien te hebben.. We legden het probleem uit aan de douane want met de auto konden we niet over de grens. Ze stuurden ons terug naar de N2 om verder te rijden naar het volgende dorpje, hier 40km vanaf… Probleem, zoveel benzine hadden we echt niet meer.. We vroegen aan een andere of we te voet over konden gaan, want vlak over de grens was er wel een tankstation. We parkeerden dus onze auto net voor de grens. Annelies bleef rustig verder slapen en Nele en ik gingen verder. Na vele stempels op ons internationaal paspoort, en na het vele keren herhalen van ons verhaal dat we om een bidon benzine gingen omdat de auto niet over de grens mocht, zijn we toch in Swaziland binnengeraakt! (Wat je niet allemaal moet doen voor n foto van het bordje ‘Swaziland’… Anyway, mission completed Katrijn!!) Er was weinig te zien net over de grens, maar we wandelden toch eventjes rond. Dan gingen we benzine vragen, een helse zoektocht naar n stomme bidon! Maar het is ons gelukt! Met de buit in de handen keerden we terug van Swaziland naar Zuid-Afrika, alle mensen aan de grens hadden om 8u ‘s morgens al heel wat kunnen lachen.. Aan de auto aangekomen moesten we de benzine nog kunnen overgieten, na wat gepruts kregen we het geniale idee om een lege fles water met de vijl van een nagelknippertje kapot te snijden en als trechter te gebruiken. Enkele minuutjes later konden we met een gerust hart verder. Je ziet dat vrouwen geen mannen nodig hebben om hun plan te trekken!!
We dachten verder een rustige dag te hebben, maar niets was minder waar… Enkele kilometers verder moesten we plots aan de kant gaan, politie.. Blijkbaar had ik (Stien) een camion voorbij gestoken, maar daarbij over de witte lijn gereden (en ze doen het hier verdomme allemaal!!) Hupla, 1000 Rand boeste, cash te betalen… De politieman deed me uitstappen en keek eens rond in de auto. Ik had gelukkig het Duvel t-shirt aan van Joke (waarvoor dank!!) die net n maatje te klein was en waardoor de vrouwelijke vormen beter tot uiting kwamen. De man kreeg medelijden dat er 3 vrouwen alleen op reis waren in Zuid-Afrika, en dat we dan wss ook de verkeersregels enzo niet kenden… Yepla, de vrouwelijke charmes hebben het vandaag wel gedaan, hij heeft ons zonder boete laten doorrijden!! (Opnieuw duidelijk dat een man niet noodzakelijk is…)
De rest van de rit verliep verder zonder problemen. We leerden het echte Afrika wel kennen. Asfaltwegen werden plots aardweggetjes met keien. We zaten ergens in de middle of nowhere, maar het was er wel prachtig!!!
Rond 16u30 zijn we aangekomen in Nelspruit. We vonden een super gezellige backpacker! Kalme sfeer en gezellige tropische tuin met n zwembadje. Een oase van rust!
Zulu-dansen
25 juli 2010 Bewolkt / 20°
Vandaag kwamen ze ons om 10u oppikken om een Culture Tour te doen in de Zulu- dorpen. De verwachtingen lagen vrij hoog na onze Township Tour in Port Elisabeth.
We vertrokken met een Safari bakkie richting Zulu- dorpen. Onderweg kregen we uitleg over rietstengels. Ze gebruikten die om matjes te maken (om op te slapen of als onderlegger op tafel). 1 keer per jaar was er n festival, de vrouwen die beweerden dat ze nog maagd waren moesten een rietstengel vasthouden. Als de rietstengel toch brak, dan wilde dit zeggen dat ze geen maagd waren. De koning koos dan een vrouw uit, en wist zo of ze nog maagd was of niet. We wandelden daarna een stukje in de Zulu- dorpen, allemaal huisjes die met draad omgeven waren. Ze hadden een heel stuk grond rond hun gebouwen. De huisjes waren van steen of van hout, groot of klein, afhankelijk van hun inkomen. We gingen in een huisje binnen, een cirkelvormig huisje met een rieten dak van ongeveer 4m diameter. Er woonde een weduwe met 9 kinderen. In het huisje stonden enkel 2 bedden, voor de rest lagen er opgerolde matjes. Er liep n vrouw rond, zo zat als iets, hilarisch! Daarnaast ook n schattig kindje die buiten in kuipen werd gewassen door het enkele jaren oudere zusje…
We reden verder door het dorpje en kwamen aan de kerk… Er werd ons verteld dat de pastoor van het dorpje 26 vrouwen had en 109 kinderen.. This is Africa…
Daarna gingen we naar een vrouw die al vanaf haar 20 healer is in het dorp. Er stonden sapjes en rare dingen. Een potje met n soort vreemd poeder die naar mest ruikt bleef het meest in ons gedachten en wouden we wel eens uittesten… Als je wist dat je met je vriend het bed ging induiken, dan moesten jullie beiden een glas melk drinken met wat van die poeder erin. Als de man overspel had gepleegd dan zou zijn marchandise niet meer werken… Daarna kregen we ook nog een dans te zien die de healers bij bijeenkomsten deden. Annelies en Nele leerden het ook! (privé optreden na 31 augustus!)
Hetgeen we zagen was op zich wel interessant, maar het ging niet aan elkaar en we hadden ook niet echt een beeld over hoe ze nu echt leefden. Er was teleurstelling.
In de namiddag zouden we n nieuwe poging doen om aan het strand te gaan liggen. Maar terug was het weer niet goed. We zijn dan maar naar de typische Afrikaanse galerij gegaan en hebben ons wat kunst aangeschaft.
’s Avonds kwamen er in de backpacker sexy zwarte mannen met een Impala velletje rond hun midden Zulu-dansen. Indrukwekkend, je moet niet alleen lenig zijn, maar ook kracht en uithouding hebben! Na hun vertoning deed iedereen daar aanwezig ook mee, het was duidelijk dat toeristen het niet gewoon zijn om zo sierlijk sfeer te maken rond een kampvuur!
Vandaag kwamen ze ons om 10u oppikken om een Culture Tour te doen in de Zulu- dorpen. De verwachtingen lagen vrij hoog na onze Township Tour in Port Elisabeth.
We vertrokken met een Safari bakkie richting Zulu- dorpen. Onderweg kregen we uitleg over rietstengels. Ze gebruikten die om matjes te maken (om op te slapen of als onderlegger op tafel). 1 keer per jaar was er n festival, de vrouwen die beweerden dat ze nog maagd waren moesten een rietstengel vasthouden. Als de rietstengel toch brak, dan wilde dit zeggen dat ze geen maagd waren. De koning koos dan een vrouw uit, en wist zo of ze nog maagd was of niet. We wandelden daarna een stukje in de Zulu- dorpen, allemaal huisjes die met draad omgeven waren. Ze hadden een heel stuk grond rond hun gebouwen. De huisjes waren van steen of van hout, groot of klein, afhankelijk van hun inkomen. We gingen in een huisje binnen, een cirkelvormig huisje met een rieten dak van ongeveer 4m diameter. Er woonde een weduwe met 9 kinderen. In het huisje stonden enkel 2 bedden, voor de rest lagen er opgerolde matjes. Er liep n vrouw rond, zo zat als iets, hilarisch! Daarnaast ook n schattig kindje die buiten in kuipen werd gewassen door het enkele jaren oudere zusje…
We reden verder door het dorpje en kwamen aan de kerk… Er werd ons verteld dat de pastoor van het dorpje 26 vrouwen had en 109 kinderen.. This is Africa…
Daarna gingen we naar een vrouw die al vanaf haar 20 healer is in het dorp. Er stonden sapjes en rare dingen. Een potje met n soort vreemd poeder die naar mest ruikt bleef het meest in ons gedachten en wouden we wel eens uittesten… Als je wist dat je met je vriend het bed ging induiken, dan moesten jullie beiden een glas melk drinken met wat van die poeder erin. Als de man overspel had gepleegd dan zou zijn marchandise niet meer werken… Daarna kregen we ook nog een dans te zien die de healers bij bijeenkomsten deden. Annelies en Nele leerden het ook! (privé optreden na 31 augustus!)
Hetgeen we zagen was op zich wel interessant, maar het ging niet aan elkaar en we hadden ook niet echt een beeld over hoe ze nu echt leefden. Er was teleurstelling.
In de namiddag zouden we n nieuwe poging doen om aan het strand te gaan liggen. Maar terug was het weer niet goed. We zijn dan maar naar de typische Afrikaanse galerij gegaan en hebben ons wat kunst aangeschaft.
’s Avonds kwamen er in de backpacker sexy zwarte mannen met een Impala velletje rond hun midden Zulu-dansen. Indrukwekkend, je moet niet alleen lenig zijn, maar ook kracht en uithouding hebben! Na hun vertoning deed iedereen daar aanwezig ook mee, het was duidelijk dat toeristen het niet gewoon zijn om zo sierlijk sfeer te maken rond een kampvuur!
rust
24 juli 2010 Bewolkt / 20°
Vandaag een rustdag ingepland. We wouden gezellig naar het strand gaan en genieten van de Zuid- Afrikaanse rust. Na de gezellige avond, kwam een rustdag perfect van pas!
We sliepen iets langer dan anders (voor zover je lang kan slapen in n backpacker) en ontbeten meer op ons gemakje, we gingen het stadje in en deden wat inkopen. In de namiddag zouden we naar het strand gaan, maar het weer zat tegen.. Het was bewolkt en er was een koude wind, geen gezellig weertje om naar het strand te gaan. Dus bleven we gewoon buiten rond de backpacker. Een beetje lezen, wat schrijven, een dutje… De namiddag ging zo ook voorbij.
’s Avonds hebben we dan wat vlees op de bbq gelegd en gezellig met enkele andere gasten een pintje gaan drinken.
Vandaag een rustdag ingepland. We wouden gezellig naar het strand gaan en genieten van de Zuid- Afrikaanse rust. Na de gezellige avond, kwam een rustdag perfect van pas!
We sliepen iets langer dan anders (voor zover je lang kan slapen in n backpacker) en ontbeten meer op ons gemakje, we gingen het stadje in en deden wat inkopen. In de namiddag zouden we naar het strand gaan, maar het weer zat tegen.. Het was bewolkt en er was een koude wind, geen gezellig weertje om naar het strand te gaan. Dus bleven we gewoon buiten rond de backpacker. Een beetje lezen, wat schrijven, een dutje… De namiddag ging zo ook voorbij.
’s Avonds hebben we dan wat vlees op de bbq gelegd en gezellig met enkele andere gasten een pintje gaan drinken.
Umfolosi
23 juli 2010 Zonnig / 30°
Vandaag gingen we voor ons tweede Wildpark, Umfolosi! Ons belangrijkste doel was het vinden van leeuwen, luipaarden en alle andere katachtigen.. Aangezien de leeuwen smorgens vroeg of in de vooravond best te vinden zijn besloten we om 5u op te staan, zo waren we tegen 6u30 in het park!
We zagen steenbokken, impala’s, buffels, neushoorns, zebra’s, wrattenzwijnen, vogels, gnoe’s,… Na ongeveer 9 uur rijden hadden we nog steeds geen leeuw gezien, we raakten de moed en de concentratie stilaan kwijt.. Gelukkig werd dit goedgemaakt toen we onze eerste giraf te zien kregen! Reusachtig!!! En we zagen er gelukkig nog een paar. Maar nog steeds geen leeuw.. We bleven zoeken, tot 17u30 want om 18u sloot het park (vandaag hadden we onze voorzorgen genomen en het sluitingsuur gevraagd).
De teleurstelling was groot toen we huiswaarts moesten keren zonder een katachtige gevonden te hebben.. Op naar Krugerpark, onze laatste hoop…
’s Avonds was er live muziek in de bar, we hoopten op een Zuid- Afrikaanse Gentse Feesten.. Het was gezellig, maar niet wat we dachten. Toch hebben we genoten van n wat lang uitgelopen avond!
Vandaag gingen we voor ons tweede Wildpark, Umfolosi! Ons belangrijkste doel was het vinden van leeuwen, luipaarden en alle andere katachtigen.. Aangezien de leeuwen smorgens vroeg of in de vooravond best te vinden zijn besloten we om 5u op te staan, zo waren we tegen 6u30 in het park!
We zagen steenbokken, impala’s, buffels, neushoorns, zebra’s, wrattenzwijnen, vogels, gnoe’s,… Na ongeveer 9 uur rijden hadden we nog steeds geen leeuw gezien, we raakten de moed en de concentratie stilaan kwijt.. Gelukkig werd dit goedgemaakt toen we onze eerste giraf te zien kregen! Reusachtig!!! En we zagen er gelukkig nog een paar. Maar nog steeds geen leeuw.. We bleven zoeken, tot 17u30 want om 18u sloot het park (vandaag hadden we onze voorzorgen genomen en het sluitingsuur gevraagd).
De teleurstelling was groot toen we huiswaarts moesten keren zonder een katachtige gevonden te hebben.. Op naar Krugerpark, onze laatste hoop…
’s Avonds was er live muziek in de bar, we hoopten op een Zuid- Afrikaanse Gentse Feesten.. Het was gezellig, maar niet wat we dachten. Toch hebben we genoten van n wat lang uitgelopen avond!
Isimangaliso
22 juli 2010 Zonnig / 25°
The morning after… altijd net iets zwaarder dan een normale ochtend. Gisteren was gezellig, de Afrikanen kunnen er wat van, ambiance maken is hun ding! Uiteraard zongen we op geregelde tijdstippen ook een nummertje, de keel werd gesmeerd met n glaasje witte wijn! We misten wel onze Vlaamse Klassiekers!
Vandaag verhuisden we naar de Backpacker aan de overkant van de straat, de sfeer was er beter, het was er properder, en het was er goedkoper.. n goeie zet dus! Daarna zijn we naar Isimangaliso Wildpark geweest. We betaalden 110 Rand (ong 11euro) voor ons drietjes, een goedkope zet, of dat dachten we toch…
Het park was zeer aangenaam, een prachtige natuur en leuk om wilde beesten te kunnen spotten! We kwamen ogen tekort om alles in ons te kunnen opnemen. Het was stil in de auto, het enige wat we zeiden tegen elkaar was: Waaaaaaw!!!, Oooooh!!!, Zaaaaaalig!!!, Check da prachtig stukje natuur!!!, Jaaaa daar n beest!!!, … We zagen, Kudu’s, Antilopen, Neushoorns, Zebra’s, Nijlpaarden, Gnoe, Buffels, aapjes,…
Met woorden kunnen we echt niet beschrijven wat we allemaal gezien hebben, het is te mooi! Zelfs foto’s kunnen niet weergeven hoe wij het echt ervaren !!!
Na het genieten van opnieuw een mooie Afrikaanse zonsondergang, die hier toch al tussen 17u en 18u is, willen we het park verlaten. Ai, probleem, de poort blijkt dicht te zijn.. En ja hoor, ons goedkope dagje werd al snel n stukje duurder.. De poort sluit om 18u, en we waren er om 18u06, met al onze charmes probeerden we nog gratis buiten te komen, maar aangezien hij op zijn papiertje Mr. Vandeghinste had geschreven, wisten we de reden van het mislukken.. We betaalden 350 Rand boete en gefrustreerd maar toch al schaterlachen keerden we terug richting Backpacker. Uit frustratie trakteerden we onszelf op een etentje. Helaas ook dit viel tegen, we hadden een foute zaak uitgekozen, niet te boefen!!!
Dan maar slapen, buiten Annelies, die had nog zin in n feestje…
The morning after… altijd net iets zwaarder dan een normale ochtend. Gisteren was gezellig, de Afrikanen kunnen er wat van, ambiance maken is hun ding! Uiteraard zongen we op geregelde tijdstippen ook een nummertje, de keel werd gesmeerd met n glaasje witte wijn! We misten wel onze Vlaamse Klassiekers!
Vandaag verhuisden we naar de Backpacker aan de overkant van de straat, de sfeer was er beter, het was er properder, en het was er goedkoper.. n goeie zet dus! Daarna zijn we naar Isimangaliso Wildpark geweest. We betaalden 110 Rand (ong 11euro) voor ons drietjes, een goedkope zet, of dat dachten we toch…
Het park was zeer aangenaam, een prachtige natuur en leuk om wilde beesten te kunnen spotten! We kwamen ogen tekort om alles in ons te kunnen opnemen. Het was stil in de auto, het enige wat we zeiden tegen elkaar was: Waaaaaaw!!!, Oooooh!!!, Zaaaaaalig!!!, Check da prachtig stukje natuur!!!, Jaaaa daar n beest!!!, … We zagen, Kudu’s, Antilopen, Neushoorns, Zebra’s, Nijlpaarden, Gnoe, Buffels, aapjes,…
Met woorden kunnen we echt niet beschrijven wat we allemaal gezien hebben, het is te mooi! Zelfs foto’s kunnen niet weergeven hoe wij het echt ervaren !!!
Na het genieten van opnieuw een mooie Afrikaanse zonsondergang, die hier toch al tussen 17u en 18u is, willen we het park verlaten. Ai, probleem, de poort blijkt dicht te zijn.. En ja hoor, ons goedkope dagje werd al snel n stukje duurder.. De poort sluit om 18u, en we waren er om 18u06, met al onze charmes probeerden we nog gratis buiten te komen, maar aangezien hij op zijn papiertje Mr. Vandeghinste had geschreven, wisten we de reden van het mislukken.. We betaalden 350 Rand boete en gefrustreerd maar toch al schaterlachen keerden we terug richting Backpacker. Uit frustratie trakteerden we onszelf op een etentje. Helaas ook dit viel tegen, we hadden een foute zaak uitgekozen, niet te boefen!!!
Dan maar slapen, buiten Annelies, die had nog zin in n feestje…
Abonneren op:
Posts (Atom)