onvergetelijk

17 juli zonnig 16 graden

Zonder ongelukken overleefden we de nacht in Port Elisabeth! We wouden graag een Township bezoeken, in de sloppenwijken zie je tenminste hoe de mensen echt leven. We namen onze goede vriend Trotter bij de hand en belden Molo Tours. We werden opgehaald aan de backpacker door meneer ‘onuitspreekbare naam’. Hij is zelf opgegroeid in de township en woont er nog steeds. We kregen een uitleg over het verleden en de evolutie van de zwarte populatie. Daarna reden we binnen in de eerste community. Een stukje met allemaal stenen huisjes die op elkaar geplakt staan, de mensen leven er buiten. Ze zwaaiden en lachten toen ze ons zagen, en ze genoten van de foto’s die we namen. Wij vonden dit vreemd, want het voelde niet zo makkelijk dat wij als ‘rijken’ foto’s namen van de ‘armen’. Zij zagen dit helemaal anders, ze vonden het leuk dat toeristen daar kwamen, ze zagen het als een ‘educational tour’ omdat wij dan konden zien hoe zij daar leefden. De kindje liepen er ook overal rond, we mochten ze vastnemen en speelden wat met de bal, in Belgie zouden ze ons al raar aankijken…
Na dit eerste stukje township gingen we kijken naar een museumpje. We kregen info over het verleden, het ontstaan en de huidige toestand van de township. Het was geen museum zoals bij ons, maar een klein plaatsje in een schooltje met enkele voorwerpen waar we meer uitleg over kregen en zo beter en beter het leven in de township leerden kennen. Indrukwekkend hoehet in beeld werd gebracht!! Ze gaven ons ook enkele weetjes mee: ze legden ons uit hoe een jongen tot man werd gemaakt, we leerden hoe de mannen hun ideale prooi tot vrouw moesten krijgen, …
Na dit stukje cultuur keerden we terug naar het echte leven in de township, dit keer geen stenen huizen meer, maar huisjes van golfplaten en hout. Allemaal opeen geplakt. Hoewel, de evolutie was zichtbaar, er werden al aardeweggetjes aangelegd, en stilaan waren ze bezig om de golfplaten huisjes te vernieuwen en er ook stenen huisjes van te maken. Dit was mogelijk omdat de government er geld voor had vrijgemaakt en omdat ze de locale populatie zo een tijdelijke job konden geven. Dit deeltje Afrika had zeker zijn charmes, de Damen doen buiten de was of zitten gewoon voor hun huisje, alle wasdraden hangen vol, kinderen lopen overal rond, autowrakken liggen overal langs de weg,… Veel rommel, veel krotten, maar een aangename sfeer en gelukkig uitziende mensen!
In 1 van de huisjes woonde ook onze gids, hij nam ons mee binnen en gaf ons met veel plezier een potje koffie. Op zich een groter huisje dan je zou verwachten, maar met gaten in plafond en vloer. Daarna wou hij met ons nog eens naar de bar. De max! een lokale bar met uiteraard enkel maar lokale bevolking. Maar opnieuw indrukwekkend vriendelijke en sympathieke mensen, ze hadden net vis gekocht en we mochten proeven en eten wat we wilden! We genoten van een drankje en daar eindigde onze rondleiding. Het was een magnifieke ervaring, die we zeker nooit zullen vergeten !!!!

Na deze onvergetelijke ervaring moesten we onze trip verder zetten van Port Elisabeth naar Port Alfred. Een korte bondige trip. We vonden een gezellig huiselijke backpacker en gingen met de zonsondergang nog eens langs de oceaan. Prachtig om te zien, een emotionele avond overspoelde ons.